Hayatta çok büyük darbeler aldım küçük yaşıma rağmen dik duruyorum devrilmedim ve devrilmeyecegim ne olursa olsun istersem kirılayim düşeyim yaralanayıp adam olup çıkıcam...
Yaşamak
Güneşin kirpiklerine dokunmaması gibi bu;
Sanki yaşayamamak bir daha günleri.
Onca yağmura rağmen kokmaması toprağın;
Yitirmiş olması göğe ulaşma arzusunu.
Bu duyduğum,
Sessiz sessiz çalınan mavi olmalı.
Öyle olmalı!
Yoksa hissedilmez böylesine, canımdan.
Böylesine derin, bitmişliğin ucundan.
Şimdi bak bana bir!
Demem o ki;
Yola çıkışım sanaysa,
Bakınmam sağa sola senin içinse,
Seni görme ihtimaliyle bile donuyorsa her zerrem,
Böyle eşsizse ruhumda; hiç bilmediğim gamzelerin,
Senin bu yaptığın nedir? Ya da yapmadığın?
Nereye kaldırıp koymalı gelmeyişinin
Bende bıraktığı derin yalnızlığı?
Ne yapmalı ümitle başladığım her günü,
Perişanlıkla bitirdiğim halimi?
Söylesene;
İçimdeki varlığın mı yakıyor canımı,
Daha çok
Yoksa yanımdaki yokluğun mu?