İstanbul Sözleşmesi vesair sözleşme mağdurları
"Karaman E-3 koğuşu. 38.kişi olarak dahil oluyorum. Üç kat ranzaya ve aralara yatak atılmasına rağmen yatakhanede yer yok. Aşağıda kısık sesli de olsa açık TV ve sohbet edenlerin yanında uyumam gerekiyor, nasıl uyunabilirse.
Zaten stres, korku zirve yapmış. Kadının beyanı esasmış. Aksini ispat etmem gerekiyormuş. Vay anam vay! İyi ki hayatta
Hegelci diyelektiğin gizemleştirici yönünü neredeyse 30 yıl önce, henüz moda olduğu bir zamanda eleştirdim. Fakat tam da Kapital'in ilk cildi üzerinden çalıştığım sıralarda, bugünün eğitimli Almanya'sında meydanı boş bulan, hırçın, küstah ve vasat taklitçiler takımı, gözü pek Moses Mendelssohn'un Lessing zamanında Spinoza'ya yaptığı gibi Hegel'e "ölmüş eşek" muamelesi yapmanın tadını çıkarıyordu. Bunun içindir ki, kendimi açıkça bu büyük düşünürün öğrencisi ilan etmişimdir ve değer kuramı üzerine olan bölümün şurasında burasında onun kendine özgü olan ifade biçimi ile cilveleştiğim olmuştur. Diyalektiğin Hegel'in elinde maruz kaldığı gizemlileştirme, onun genel hareket biçimlerini kapsamlı ve bilinçli bir şekilde ilk önce Hegel'in orataya koyduğu gerçeğini hiçbir şekilde gölgeleyemez. Hegel'de diyalektik baş aşağı durur. Gizemsel kabuğun içindeki rasyonel özü bulmak için, tersine çevrilmesi gerekir.
Sayfa 29 - Almanca İkinci Basıma SonsözKitabı okudu
Oğuz Atay
“Kimse dinlemiyorsa beni -ya da istediğim gibi dinlemiyorsa- günlük tutmaktan başka çare kalmıyor. Canım insanlar! Sonunda, bana, bunu da yaptınız.” (Günlük) Oğuz Atay, 25 Nisan 1970 tarihinde günlüğüne bu cümleleri not düşmüştü. Hayatı boyunca anlaşılmayı beklemiş bir insanın çaresizliği içinde sitem etmişti insanlara ama hiç anlaşılamamıştı ve
