Düşünmemem gereken şeyleri düşünüp durduğum için hep başım ağrıyor. Söylemek zorunda olduğum şeyleri söyleyemediğim için de boğazım ağrıyor. Sarılacak kimsem yok, bu yüzden hep çok üşüyorum. Gitmek istediğim yerlere gidemediğim için hep yürüyorum. Bu yüzden ayaklarım ağrıyor. Derdimi, sıkıntımı anlatacağım kimse yok diye ruhum sıkışıyor. Ve hiçbir yere sığamıyorum.O yüzden aldığım nefesten hiçbir şey anlamıyorum.