Dinsizim, dinlerden uzaklaşmayı hatta dinlerle ilgilenmemeyi ailemden öğrendim. (Mevlana'nın ahlakı ahlaksızdan öğrendiği gibi) Hatta sonrasında bu fikrin temellerini felsefe ile attım ve bu ilgisizlik doğal bir hal aldı. Üslubunu kınamıyorun çünkü hiçbir şey bilmediğimden habersiz tüm şifreleri çözdüğümü zannettiğim zamanlarda bende insanlar hakkında böyle atıp tutuyordum. Estetik değil de geçmişe içimde tanımlayamadığım bir azapla karışık özlem var. Hatta bir zaman makinem olsa İstanbul'a gelir Sezai Karakoç'a Yitik Cenneti nasıl yazdığını sorardım sonra ordan Sait Faik'in yanına geçer Beyoğlu'nda bira içerdim. Bu arada yer yer hak da veriyorum sana, yaşı henüz 15/16/17 bandında olan gelişimsel olarak da ergenlik çağında veya toplumsal kabul çağında olan çocukların anlamından bir haber satanist kılıklarda gezdiğini de görüyorum. Ama aynı şekilde anlamından bir haber çocuklarla doldurulmuş İmam Hatipler de biliyorum.
Bu yüzden Eren,
Bence insanlara etiket atmaktansa bir durumun/olayın sebepleri üzerine düşünmek sana da zihin coğrafyana da (bulunduğun coğrafyaya da) çok daha iyi gelecektir.