9 yaşındayım yıl 1961.Annem dogum günum icin pasta yapmış. İlk defa o zaman mum üfleyip bir dilek tuttum. Dileğim de şu;o sıralar Yuri Gagarin uzaya çıkan ilk insan olacak. Ben de dedim ki,ne olur beni de yanına alsın.. O kadar inandım ki dileğimin gerçekleşeceğine,bir çanta hazırlayıp beklemeye başladım.Güya Sovyet elçiliğinden gelip alacaklar beni. Ama sağdan soldan duyuyorum onlar komünist diye. Diyorlar ki aman komünist onlar. Oldun diyorum bende komünist olurum. O sıralarda bizim giriş katında öğrenciler oturuyor Annem onlara komünist diyor. Biliyorum onlar bizim kömürlükte kitap saklıyor. Ben gittim,yürüttüm bir tane
Nâzım Hikmetin şiirleri. En kısasini buldum ezberledim. Dedim ki şimdi Ruslar gelirse,ben bu şiiri okurum onlara. Onlar da der ki tamam bu da bizden,götürürler beni. Neyse... Tarih 12 Nisan Uzay mekiği fırlatacak,Vostok 1 ama hâlâ gelen giden yok. Ben diyorum unuttular herhalde beni. Mekik fırlatıldı herkes dua ediyor,mekik atmosferi geçsin,uzaya çıksın diye. Bir ben diyorum yarı yolda dursun dönsün beni alsın. Belki bir de Amerikalılar,Vostok'un uzaya çıkmaması için dua ediyordu. Neyse.. Bütün gün radyonun başında oturup içimden o şiiri okudum..
~Şahsiyet 🎞