“Algılanan dış gerçekliğin resmini,algılayanın psişik kişiliğinden geçerken uğradığı biçim bozulmasından ancak en seçkin ve en dengeli zihinler koruyabilirler gibi görünüyor.”
“Tesadüflerin oyuncağı olacak olduktan sonra ne diye bir irademiz vardı? Kullanamadıktan sonra göğsümüzü dolduran hisler ve kafamızda kımıldayan düşünceler neye yarardı? ”