Ezgi
Ezgi
@1_muhayyel
Üstümde yıldızlı gök, demişti Königsbergli; içerimde ahlâk yasası
Lisans
218 okur puanı
Ekim 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
"İnsanda ne var? İnsana ne verilmemiştir? İnsan neyle yaşar?" Tolstoy, bu soruları hikayelerin içinde anlamlı bir hale getirerek ders verici nitelikte altı hikayeyle cevaplandırıyor. Sahi insan neyle yaşar ? Bu soruya hepimiz farklı cevaplar veririz. Hepimizin cevapları kendi yaşantılarında saklıdır. Tolstoy bizlere öyle içten hikayeler sunmuş ki tüylerin diken diken olmaması elde değil. En çok etkilendiğim İnsan Neyle Yaşar adlı hikayeydi. Genel olarak hikayelerde insanların doyumsuzluğunu, var olan şeylerin üstüne güçlerinin yettiğinden fazlasını koymaya çalıştıklarını ve bunu yaparken elindekilerden de oldukları gösterilmiş. Bir şeyleri kaybettikten sonra değerinin farkına varıldığını, kötülükle değil her şeyin iyilikle ilerleyebileceğini, kötülükten bir fayda gelmeyeceği okuyucuyu etkileyecek bir şekilde anlatılmış.
Tolstoy 24 yaşındayken günlüğüne şöyle yazar: "Tek bir şeye inanıyorum: Güzel Tanrı'ya, ruhun ölümsüzlüğüne ve eylemlerimizden dolayı göreceğimiz ebedi cezaya." Hikayeleri de bu düşüncesi doğrultusunda ilerliyor. Hikayeleri genel olarak sevdim.
Orhan Pamuk okumaya başlamak için iyi bir tercih değil sanırım. Açıkcası beklentim yüksek olarak başladım bu kitaba ama kitabın hiç içine giremedim. Kitabın başlığına bakınca çok gizemli bir kadın olduğunu sanıyorsunuz ama hiç öyle değil çok sığ bir karakter. Karakterlerin hiçbiri bana işlemedi, iz bırakmadı ve neredeyse hiç birini sevemedim. İlk kez okuduğum bir romandaki tüm karakterler antipatik geldi. Sadece eşiyle olan ilişkileri çok güzel işlenmişti. Batının Oidipus'unu doğunun da Rüstem ile Sührab'ını harmanlayıp ortaya bir modern zaman baba-oğul çatışması çıkarmış daha doğrusu çıkarmaya çalışmış. Baba-oğul çatışması olabildiğince sıradan ve yavan işlenmiş. Yer yer freud'a bağlamalar oidipus kompleksi vs. Yazar farklı bir şey denemek istemiş ama pek olmamış gibi bazı şeyler eksik gibi geldi bana ve günlerdir elimde kaldı kitap sıkılarak sırf bitirmek için okudum. Kin , özlem, babasızlık, parasızlık , sevgisizlik gibi temalar hakim. Sözde toplumsal konulara değinmiş bir kitap fakat benim kitapta gördüğüm en önemli sorun çocuk istismarı oldu. Kırmızı saçlı kadın ve yaşadıkları hem saçma hem de abartılı geldi bana. Bu tarz aşk hikâyelerinde eserler veren Sabahattin Ali'nin Kürk Mantolu Madonna, Cengiz Aytmatov'un Cemile vb. romanları ile kıyaslandığında çok vasat bir kitap. Zorlama tesadüfler ve olay örgüsü bende bir yeşilçam filmi izliyorum havası yarattı. Uzun bir süre de Orhan Pamuk okumayacağıma eminim. Ben bir Nobel kitabı mı okudum gerçekten?
Uzun süredir okumak istediğim bir kitaptı. Ama beklentimin biraz altında kaldı. Kitap, Budizm felsefesini işliyor. Bu konulara pek ilginiz yoksa sıkıcı gelebilir. Siddhartha, arkadaşı Govinda'yla Nirvana'yı ve hakikati bulma amacıyla yola çıkarlar. Siddhartha kendini arayan özünü bulmak için uğraşan birisidir. Ona göre her şey onun için bir öğreticidir. Kendini aradığı yolda yeri yeri geliyor dostlarından yeri geliyor sevdiğinden ayrılıyor. Kitabın genel olarak konusu bu şekildedir. Siddhartha ile birlikte dünyevi zevklerin insanı nasıl yanılgıya uğrattığını, bunların insanı nasıl kendine çektiğine de tanık oluyoruz.
Aydın'ın Kuyucak ilçesinde tek başına kalmış Yusuf'un başından geçenleri anlatıyor. Yusuf, onu sahiplenen kaymakamla başka bir yere gider. Ve gittiği yerde kendisini oraya ve orada bulunan insanlara her şeye karşı yabancı hissediyor. Sabahattin Ali kişiliğinin hüzünlü yanını, kalabalıklar içinde hissettiği yalnızlığını, anlaşılamama duygusunu Yusuf karakteri ile sunmuş. İçeriği ise zaten bambaşka sonunu tahmin ederek giderken birden asla düşündüğüm gibi olmaması, klişelerden uzak şaşırtıcı bitmesi romanı ayrı bir güzel yapıyor. Anlatımı sade ama bir yandan da sürükleyici. Aşkın saflığını güzelliğini, insanların çıkarları için ne kadar çirkinleştiğini, hüznü, heyecanı, mutluluğu, iyiliği, kötülüğü, güzelliği ve çirkinliği muhteşem bir şekilde yansıtmış.
Bende iz bırakan bir kitap daha.. Yaşamak... Kitabı bitirdikten sonra buruk hissettim. Ailesinin servetini yiyip tüketen bir gençlik serüveni ve arkasından gelen uzun ve zor bir hayatın getirdikleri ve tabii ki götürdükleri... Fugui gençliğinde alaycı, savurgan bir hayat sürerken düştüğü kumar borcunda ailesinin her şeyini kaybediyor. Her şey bundan sonra başlıyor. Yaşanılan olaylardan kendisi sorumlu olsa da Fugui' ye üzülmeden edemedim. Çünkü kitap uzun bir zaman dilimini anlattığı için baştaki Fugui ile sondaki Fugui arasında dağlar kadar fark vardı. Onun yaşadığı acılar ve çaresizlikler kalbimin üzerinde bir ağırlık oluşturdu. Ama en çok Young'ın ölümüne üzüldüm. Ah be çocuk... Diğer karakterler de o kadar derin anlatılmış ki ölen bir karakteri diğer sayfalarda özlediğimi farkedip yasını tuttum. Kitapta ne ararsanız var iç savaş, komün sistemi, sefalet, fakirlik, devrim ve en sonunda yalnızlık... Okudukça şuna kanaat getirdim ki kitap ülkesinde boşuna yasaklanmamış. Bir ülke için utanç kaynağından başka bir şey değil anlatılanlar. Kitabı eleştireceğim tek nokta böyle bir konu nasıl bu kadar basit ve sıradan anlatılabilir ki. Daha kuvvetli bir anlatımla daha sarsıcı bir kitap olabilirdi ama yine de "Yaşamak" hiç böyle anlatılmamıştı...
21 öğeden 1 ile 6 arasındakiler gösteriliyor.
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2025 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.42.46