Dostoyevskinin Yancısı
@1boyalikus
Kulağımda uğulduyor atışı yüreğimin;
Bu kadar beni taşıyamıyorum kendimde.
H@yQta TuTunmAya Ç@LıŞıyOR
H@yAt oQuLU
S@nA n€ LaN ZiyAreTimE Mi GelEcEn
SaN@ n€ lAn HeRşYi BilMe
756 okur puanı
Nisan 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır
Üşüyorum, kapama gözlerini...
Seni bağırabilsem seni,
Dipsiz kuyulara,
Akan yıldıza,
Saçlarına kan gülleri takayım,
Bir o yana
Bir bu yana...
Okur Takip Önerileri
Ard-arda kaç zemheri,
Kurt uyur, kuş uyur, zindan uyurdu.
Dışarda gürül-gürül akan bir dünya...
Bir ben uyumadım,
Hasretinden Prangalar EskittimKitabı okudu
Dostoyevskinin Yancısı tekrar paylaştı.
yıkıma ve her şeyin yakılıp yıkılmasına, parçalanmaya ve paramparça edilmesine, kendini feda edişe, kendi kendisiyle kötücül bir biçimde alay etmeye, kendini yıkıma sürüklemeye yönelik bir baştan çıkarmaydı;bu baltan çıkarış soluğunun kesiyordu, gırtlağını sıkıyordu, sarsıyordu fakat yine de kurtuluşu müjdeliyordu
Sayfa 152Kitabı okudu
Dostoyevskinin Yancısı tekrar paylaştı.
hiçbir insan bir diğerini eli, ayağı, beyni vardır diye “var” kabul etmez. bir insanı diğeri için var kılan, karşısındakinin kendisiyle kurduğu anlam bağıdır.
