Hayat, sizler için nasıl devam ediyor bilemiyorum ama benim için şu anda yağan , tarif edilemeyecek güzellikte yağmur damlalarının altındaki serçeler , gözlerinizden öpüyor ben de avuçlarınızdan su içiyorum....1k ya gelişimi düşünüyorum bir yandan da ; meğerse nadasa salmışım kendimi , bağrımdan bereketli ürünlerin hasadını yapmak kaygısıyla , tırnaklarını saban , sevgisini tohum, nefesini ılıman bir iklim yapacak bir rençber gelir mi derken 1k 'ya düşmüş yolum... Paylaşılan bir mısranın, bazen günlerce kulağımda tınılarını duyarak yürüdüm...Bazen de gecenin çaresizliğinde , sessizliğimde yüreğimde sürükledim.. Ve İşte bazen paylaşımlar, sizi yalnız bırakmıyor, kime gittiyseniz o sizle oluyor roman bitinceye kadar... Ama bitince bitiyor işte... Bir an gelir ve toparlanıp gider insan; yaşanmış yaşanmamış her ne varsa geride bırakarak. Diyeceğim o ki ; 1k dostluklarına teşekkür ederim.. Kırdığım,, üzdüğüm tavırlarım için de affola...
Şair Nurullah Genç'in şiirlerinden paylaşım altına yazabilir miyiz 1k ahalisi.. Duymamış olan arkadaşlar tanımış olurlar, vesile oluruz güzelliklere. Şiirlerinde kendini bulanlara da kıyak geçmiş oluruz.. Beyit dörtlük.. Cümle.. Ne olursa. Sayfada bir değişim olur. İlkini ben paylaşayım..
Günaydın ey hayat, ey içimdeki umut...Gelmekte nazlanan bahar günaydın. Günaydın bütün sevdiklerim dostlarım arkadaşlarım kalbimdeki özlemim sana da günaydın. Size de günaydın 1k üyeleri...
Yavuz Bülent Bakiler ile merhaba diyelim güne;
''...Akşamlardan, gecelerden, senden uzağım
Şiirlerim rüzgardır uzak dağlardan esen
Durgun sular gibi azalacağım
Bir gün, birdenbire çıkıp gelmesen. ...''
Merhaba, kitap dostlarım :))
En son 12 mayıstaki kaçamağımı saymazsak 9 mayısta aktivitem olmuş. Bu zamana kadar neredeydim derseniz. Malumunuz sınavlar :) Şimdi çok şükür sınavlarım bitti. 2 ay yaz tatilim- kitaplar, 1000kitap, bolca lak-lak başlamıştır :))
Ne yalan söyleyeyim kitaplarımı özledim, sayfamda bir şeyler paylaşmak burnumda tüttü. Ara sıra kaçamaklar yaptım tabii :) Her geçtiğim sınavda kendimi çikolata, en güzel arkadaşım -iyi ki yanımda ( Elnare Tagiyeva )- ile bol bol gezmek ve de her ne kadar- Hacı beyden izin almış bulunsamda - uzak duramayıb siteye kitap
eklemekle ödüllendirdim.
Anlayacağınız yine de ayrılamadım canım sitemden. Her giriş yaptığımda bildirimler, mesajlar,yorumlarınızla beni hiç unutmadığınızı gördüm. O kadar mutlu oldum ki anlatamam. Çünkü bu dönemlerde en çok istediğim şey yanımda birilerni görmekti... Bunun için hepinize çok çok teşekkür ediyorum.
2 ya da 3 hafta yoktum.Sınavlarımı verdim ama bunun yanısıra hayatımın belki en garip sınavlarından birini de verdim... Ne kadar geçebildim ya da sınfda mı kaldım bilmiyorum ama bildiğim artık her şeyden çok yorulduğum. İnsanlardan bir süre uzak durmak, dönüp geriye değil yalnızca ileriye bakmak istiyorum artık.
Bir söz vardır: " Ne çok değer vermişim değersizlere..." 2-3 haftadır bu sözün anlamını daha güzel kavramış bulunuyorum.
Siz siz olun kimseye haketmediği deyeri vermeyin. Sonra "beni zerre kadar bile tanımamış" deyip kendinize yazık edersiniz. :)
Kısacası ellerim bomboş, sırtımda kocaman bıçakla aranıza döndüm...
Lafı gene çok uzattım galiba :( Ne yapayım kitaplarım, 1k ve sizi çok özledim :)
Sabah sabah bir mahzunluk var bende. Sürekli kendimce bir iyilik işareti arıyorum. Konuşanların ağzının içine bakıyorum. Bir cümle kursun, tutayım ucundan, içine yerleşeyim, ısınayım biraz. Hangi dilde olursa olsun.. Dostluk olsun..Samimiyet olsun ..Bir cümle kursun da hepimize yetecek kadar geniş, hepimizi soğuktan kurtaracak kadar sıcak diye bekliyorum. Bilmem duyar mıyım gün içerisinde? Bekleyip göreceğim.
Fazla melankolik oldum mu ne? Affola. Günaydın 1k dostları...