Varsayımlarımızdan kurtulmamızı isteyen bir varsayımcı…
Felsefe-Düşünce başlığı altında son zamanlarda okuduğum en sığ, derinlikten en uzak, çelişkilerle dolu ve maalesef yine eleştirmeye çalıştığı şeyin bilgisinden yoksun bir kitap olan 
Spinoza'nın Sevinci Nereden Geliyor? ‘la karşınızdayım sevgili 1k dostları…
Yazar 
Çetin Balanuye , bir
"Kalbim ağrıyor" demenin zarifcesi nedir mesela?
Unutulmuş yahut yarım kalmış bir hikâyenin kahramanı olmanın sancısı nasıl dile dökülür zarifce.
Kimseyi kırmadan, incitmeden; 'Beni kuytu bir köşede unutun ne olur, yürüdüğüm yolun izlerine yük oluyorum" diyememenin ağrısı zerafetle hangi kelimeye tekabül eder? Bir çiçek koyabilsek keşke bizde kalbimizin pencere önüne.
'İçeride bir hasta var, kalbi yorgun
Ne olur az biraz sessizlik
Az ötede oynasın dünya, oyunlarını.
Nefsim sesini kıssın az biraz.
Kafamın içindeki sesler dinsin.
Bulmalıyım bir yol. Derdimi, hüznümü bir sarı çiçekle
anlatacak kadar zarif bir yol. Ben yollar ararken, yarım kalmış hikâyemin şairi şöyle diyordu; "Sen, derdini kalbine çiçek diye takanların da Rabbisin, kalbimin gergefine bir kanaviçe çiçeği misali kondur derdini.
Derdinle çiçeklendir kalbimi."
Aşk hamalı
Aşk hamali
Aşk yerine dert taşır
Aşklar artık dert olmuş, sert olmuş
Aşk yaşanmaz hale gelmiş
Seven dert yükü, hamal misali
Aşkın dertse
Yükün ağırdır
Sevda yüklü sözcükler
Sana çok ağır geldiler
Çıkmaz sokakta yükün ağır
Sen aşk dersin, aşk sana yük
Halin yaman olmuş
Derdin çekilmez
Ah hamal vah hamal...
Selamun aleyküm, Hayırlı sabahlaar
“İyi arkadaşla kötü arkadaşın misâli, misk taşıyanla, (demirci dükkânında) körük çeken insanlar gibidir. Misk sahibi, ya sana kokusundan ikram eder veya sen ondan satın alırsın.
Körük çekene gelince; o, ya senin elbiseni yakar, yahut da onun kötü kokusu sana sirâyet eder.”
(Buhârî, Buyû’, 38; Müslim, Birr, 146)
🌹🌹🌹
bile bile
Nereye baksam sen
Sensizlik ve sessizliğe büründüm
Geçer sandım
Ama sanmakla yetindim
Şimdi kapı çalsa
Girsen içeri
Gözlerine dalsam
O uçsuz bucaksız deniz misali gözlerine...
Çeksem bin yıllık hasretimle kokunu içime...
Sarsam seni en sıkısından
Tutsam, hiç bırakmasam ellerini
Ama yoksun
Gözlerim hiç gelmeyeceğini bile bile
Yollarını gözlemekte
Bak ellerim hâla boş
Hiç tutmayacağını bile bile
Sana olan sözlerimi
Mürekkepli kalemle yazıyorum
Mürekkebin biteceğini bile bile...
Ve sen sevgilim çok güzel bir kelebektin
Hiç tutamadım, hep kanatlarını izledim..
Zehra
Sultan Süleyman misali.
§
"Niceleri geldi, neler istediler ;
Sonunda dünyayı bırakıp gittiler;
Sen hiç gitmeyecek gibisin, değil mi?
O gidenler de hep senin gibiydiler."
§
Sayfa 39 - Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Garip Bülbül Neşet Ertaş Hayatı-Sanatı-EserleriErol Parlak · Kültür ve Turizm Bakanlığı Yayınları · 033 okunma
Ey aşk neredesin, kimlere dolandın? Kimler tuttu nefesini? Çağlara hapsoldun. Bir dertsin ve dermanı yine sende. Bir biçare derviş misali... Neredesin? Soluğumuzda bir tat, bir koku; sarmış ama sen yoksun. Sen öyle bir tılsımsın ki terk edilmiş gibiyiz. İnsana en güzel yakışan, insana en güzel elbise, sen yoksan biz bir bedene sıkışmış ruhuz. Ruhsuzluk bu. Varlığın, yokluğun içinde eriyor...
Sayfa 10Kitabı okudu
"Dil"e bak sen..
Unutma; dil denilen şey seni rezil de eder, vezir de... Bir dil ile bağlanırsın birine düğüm olurcasına. Bir dildir yine sevdiğinden seni buz gibi soğutan. Dilden dökülenlerle uçarsın bulut misali ve dile gelenlerle girersin o yer bir yarılsa, yerin yedi kat altına. Dil yalancıdır! Dil en gerçekçidir!
Evvel zaman içinde ormanın sakinleri toplanıp çok kıymetli bir hazineyi aslana bırakır, "Bunu ancak sen koruyabilirsin der." Aslan her an uyanık davranarak bütün hırsızlara ve hayvanlara karşı emanet hazineyi korur. Günün birinde küçücük bir fındık faresi gelip boyuna posuna bakmadan gücünü kuvvetini düşünmeden "bırak şu hazineyi de biraz da biz koruyalım" der. Aslanın bu haddini hiç bilmeyen fareye güleceği ve gürleyeceği gelir ama onu pençesine almaya bile tenezzül etmez. Fındık faresi bu hale daha çok alınarak uyurken aslanın kulağına girer, ormanlar kralı uyanınca o kadar ızdırap duyar ki başını duvara vura vura ölür. Son dakikaya kadar da Hazineyi bırakmaz. Fındık faresi aslanın öldüğüne kanaat getirince kulağından çıkar, şöyle bir etrafına bakar artık hazinenin sahibi benim diye bir ileri bir geri gider gelir. Hazinenin sahipleri gelip olanları görünce çok üzülürler ancak bu hazineyi yine bir aslan korur diye başka bir aslanı getirirler. Olanları bir kenardan seyreden fare "ormanı yakmadan bu aslanlardan kurtulamayacağım" diye gider kuyruğu ile bir ateş alır ama kuyruğundan tutuşarak ancak kendisini yakar. Böylece helak olup gider.
İşte evladım İslam dini yeryüzüne inmiş en kıymetli hazinedir. Onu, Rabbin manada aslan gibi güçlü koruyucuları kıyamete kadar bekleyeceklerdir. Fare misali yezitler görünüşte galip olsalar da hakikatte bu bekçilerin aslan gibi koruyucu ve kudretli sıfatları nesilden nesile geçerek kıyamete kadar sürecektir.
Aşk Sensin
İki beden de yaşayan bir can misali,
Duyduğum sen, gördüğüm sen, hissettiğim sensin.
Yağmura susamış toprak misali,
Hasretim sen, yangınım sen, susuzluğum sensin.
Sabrın dudaklarından yudumlarken acıyı,
Gözyaşım sen, ızdırabım sen, çilem sensin.
Soğuk misali işlerken sensizlik yüreğime,
Sıcaklığım sen, umutlarım sen, hayallerim sensin.
Gecenin koynunda yükselirken içimin çığlıkları,
Feryadım sen ,figanım sen, yakarışlarım sensin.
Uykuya hasret kalmış gözler misali,
Beklediğim sen, istediğim sen, umudum sensin.
Acıyan yanlarıma sarsam da hayalini,
Dertlerim sen, dermanım sen, ilacım sensin.
Gözyaşları misali süzülürken yanaklarımdan,
Korkularım sen, kuşkularım sen, sorgularım sensin.
İsmini her anışta titrerken dudaklarım,
Üzüntüm sen, sevincim sen ,mutluğum sensin.
Kabul olmuş bir duanın intizarını yaşarken,
Firakım sen, vuslatım sen, özlemim sensin.
***
Mehmet Ercan Fes