Neresinden bakarsan bak, bu basit bir olay değil. İnsanın bir sırrı sürekli yüreğinde taşıması.
-Fakat ne tür bir iş yapıyor olursa olsun,kadın olmak kolay değil.
+Erkekler de, yaşamak için türlü sıkıntılara katlanır.
-Fakat takmak istemediğiniz halde, dantelli sütyen takmak zorunda kalmazsınız.
Çaresizlik insanın içini yeyip bitirebilirdi.
Herkes bir şeyleri kendine dert ederek yaşıyor işte.
Karanlıkta, çaresiz ve kimsesizsindir.
Sorun insanın ruhunun kutsallığıydı. Oraya çamurlu ayaklarla girmeye Hiç kimsenin hakkı yoktu.
“Işığın olduğu yerde gölgenin de olması gerekir. Gölgenin olduğu yerde ise ışık mutlaka olur”
Sayfa 998Kitabı okudu
Saldırıya maruz kaldığında, karşındakinin merhametine sığınmayı kabul etmek, insanı bir yere götürmez. Güçsüzlük duygusunu gerektiğinden çok kabullenmek insanı bitirir.
Çalış, çalış, sonra anlamsızca öl. Bu dünyada olduğu bile zamanla unutulup gidecekti.
Sonuçta herkes dışlanan azınlık tarafında olmaktansa, dışlayan çoğunluk tarafında olunca rahat ediyor. Karşı tarafta olmadığı için seviniyor. Hangi çağda, hangi toplumda olursa olsun temel de aynı. Çoğunluğun içinde olunca, eziyet haline gelen şeyleri düşünmeye gerek de kalmıyor.
Bu dünyada mantığa yer yok, empati de yetersiz.
Bedeni insanın kutsal tapınağıdır.