öğrenmenin tek yolu yaşamaktır
Pişmanlıkların var mı? Hangimizin yok ki? Peki o pişman olduğun zamana geri dönebilsen ve değiştirsen ne olurdu?
Kitap düşünce itibariyle bizi oldukça hoş bir dünyanın içine çekiyor. Pişmanlıkları ve onların dönüştüğü keşkeleri sorgulayarak 'Ya şöyle olsaydı?' sorusuna cevaplar arıyor. Baş karakterimiz Nora ölmek istiyor. Ardından 'Gece Yarısı Kütüphanesi' adında bir yere gidiyor. Buradaki kitaplar onun yaşama olasılığı olan sonsuz sayıda paralel evrendeki Noraları içeriyor. Ve Nora kendine uygun hayatı ararken aslında hiçbir hayatın kendine uygun olmadığını anlıyor. Bu yolculuk sırasında içinde bastıran ölme güdüsü tersine dönüyor ve kitap bize 'Yaşamak Güzeldir' mesajını veriyor. Ben matematik olarak 
Veronika Ölmek İstiyor kitabına çok benzer buldum. Bunun yanında geçmişte yapılan ufak bir değişikliğin gelecekte büyük değişimlere yol açması konusu (Benim de üzerine bir kitap yazdığım 
Kelebek Etkisi ) oldukça güzel işlenmiş.
Amerikalı yazarların genelinde görülen 'Bakın birçok konu hakkında bilgi sahibiyim' üslubu bu kitapta da bulunmakta. Benim de ilgili olduğum konulardan; paralel evrenler teorisi ve Schrödinger'in kedisine yapılan atıflarla fantastik bir öyküyü (masal bile denilebilir) bilimsel temele oturtma çabası biraz bayat kaçmış.
2020 yılının en iyi kitabı olmayı hak etmiş midir bilemem çünkü verdiği mesaj ve yaptığı sorgulamalar çok orijinal değil. Fakat içine çektiği atmosfer ve yazarın mizahlı dili bana kitabı sevdirdi.
Ocak ayının başında 
Ayşe Ümit Karabacak'ın 30 gün yazı planına başlamaya karar vermiştim ama her gün yazmak yerine aklıma geldikçe yazıyordum. Üçüncü planın sadece ilk gününü yazmışım ve bugün ikinci günden devam etmeye, "Geçtiğimiz yıl hayattan en iyi öğrendiğin şey." kısmını yazmaya karar verdim.
Bu yazıyı geçen yıldan öğrendiğim
