Güzel yürekli bir annenin otobiyografik kitabını yeni bitirdim. Daha önce okumadığım bir yazarın kitabına başlarken beğenecek miyim acaba diye düşünürüm. Arka kapağa bakınca, gerçek hayat hikayesi okuyacağımı fark ettim. Biyografileri ya da otobiyografileri oldum olası sevdiğimden kitaba daha bir hevesle başladım. Bu bir down sendromu hikayesiydi.
Süreyya Ülkü Güler, eşi ile hayatlarının en güzel anına, evlat sahibi olmaya hazırlanırken yaşadıklarını duygulu bir şekilde yazmıştı. Yavrusu, İnci'si, çoğumuzun çok az bilgi sahibi olduğu bir özellikle, bir fazla kromozomla dünyaya geliyordu. Süreyya Hanım, olumsuz gibi görünen her şeyi tersine çevirmesini bilen, çok özel bir anne olduğunu, yaptıklarıyla gösteriyordu. Kitabı okudukça onun amacı buymuş, güzel evladıyla birlikte tüm ön yargıları yıkmak, insanların bakış açılarını değiştirmekmiş diye düşünmeden edemedim. Süreyya Ülkü Güler, + 1 fazla kromozomla hayatlarına giren, dünya tatlısı kızları İnci'yi ve ona duyduğu sevgiyi ne kadar güzel anlatıyordu. Öğretmen, yazarın hayatı, İnci öncesi ve İnci sonrası diye, sanki ikiye ayrılmıştı. En güzel gülen çocuk yarışması yapılsa birinci olabilecek, özel ve güzel evladıyla, hep mutlu ve umutlu olması için bol, bol dua ettim.
21 Mart, Down Sendromu Farkındalık Günü. Belki de biraz araştırma yapıp bu sendromla ilgili bilgi sahibi olursak, çevremize karşı daha duyarlı oluruz değil mi? Şahsen, ben kitabı okuduktan sonra bu konularla ilgili araştırma yapmaya başladım bile.
