Rasûlullah ﷺ şöyle buyurdu:
"Nefsim kudret elinde olan ALLAH'a yemin ederim ki, Meryem oğlu İsa'nın adalet sahibi olarak inmesi yakındır..." [Buhari, Kitabü'l-Büyu': 102, Mezalim: 31, Enbiya 49; Müslim, İman: 242 (155); Ebu Davud, Melahim: 14 (4324); Tirmizi, Fiten: 54 (2234)]
“Dünya hızla "küçülmekte" ve dolayısıyla uzaktakiler de sürekli daha sıkı birbirine bağlanmaktadır. Fakat o aynı zamanda "büyümektedir" de, zira biz daha uzaktaki ufukların ötesini hiçbir zaman göremedik.”
-Van der Loo,W.van Reijen/Modernisierung:projeckt und paradox,242
Nebî ﷺ şöyle buyurdu:
*"Kişi ile şirk ve küfür arasında namazın terki vardır."*
[Müslim, el-Îmân 242 / 243]
İmâm Nevevî rahimehullah bu hadîsin şerhi bağlamında şunları söylemiştir:
*"{Kişi ile şirk ve küfür arasında namazın terki vardır} hadîsinin manası şudur: Kişinin kâfir olmasını engelleyen şey, namazı terk etmemiş olmasıdır. Eğer namazı terk ederse kendisi ile şirk arasında bir engel kalmaz. Şirke düşmüş olur."*
[el-Minhâc Şerh'u Sahîhi Müslim İbni'l Haccâc, 2/258-259]
Câhiliye putperestleri, Allah’ın varlığına ve yaratıcı gücüne inanmakla birlikte, putları aracı tanrılar kabul edip kendilerine şefaat edeceklerine inandıkları için onlara taparlardı. Görünür veya görünmez varlıklara tapan başka çok tanrılı din mensuplarıyla Hz. Îsâ’yı tanrı kabul eden hristiyanlar da benzer bir anlayışa sahiplerdi (Taberî, XXIII, 193). Âyette, bu şekilde değişik bâtıl inanç gruplarıyla ilgili son hükmü Allah’ın vereceği, yani onları hak ettikleri şekilde cezalandıracağı belirtilmektedir. Yaratılmış ve sonlu, böyle olduğu için de eksik ve âciz varlıkları tanrı kabul etmek bir yalandan ibarettir, dolayısıyla bir küfürdür, yani gerçeği ters yüz etmek, inkâr etmektir; bu sebeple de hidayetten mahrum kalmayı gerektirir (Râzî, XXVI, 242). Bu suretle âyet şu gerçeği dile getirmektedir: Melekler veya cinler gibi görülmez varlıklara, güneş vb. gök cisimlerine, Hz. Îsâ veya başka bir beşere, ata ruhlarına veya bu sayılanların sembollerine, heykellerine tapanlar ve Allah’ı bırakıp bunları koruyucu (veli) ve kurtarıcı kabul edenler, onlardan medet umanlar hak yoldan sapmışlardır; bunların inançları yalandan ve küfürden ibarettir. Yegâne hak din, tevhid inancıdır; kurtuluşu hak edenler de sadece muvahhid (tek tanrı inancını benimseyen) müminlerdir.