İnsan olmak, bir ömür aynı denizin kenarında duran fikri sabit bir ağaç olmaya benzerdi. Mevsimlerce imtihan edilip, yılmayıp, dimdik ayakta durmaktı. Dünyaya direnirken, kendinle barışmaktı. Ağrıyan başına ağrımamayı öğretmekti. İnanmaktı. Ummaktı. Beklemekti. Bilmek…