Sabitlenmiş gönderi
yaşamın hayvanlığı beni çiğneyip ezdi,uçarken kanatlarımı kırdı,can atabileceğim sevinçleri benden esirgedi..
ağlamak,
bazı acılarda yetmez,
bazı ölümlere..
örtüsüdür bazı acıların,
örtülür,örtülmez,
savunur bir süre,
ağlayanlar sevinmeli,
sevin ağlayabiliyorsan,
acılar art arda dinmeli..
durur bir nöbetçi gibi,
durur bir bekçi gibi,
zamana gülmeli-gülmeli
sevin ağlayabiliyorsan.
unutmanın kardeşidir ağlamak.
uyur uyanır kucağında duyguların,
düşüncenin kucağında hep çocuktur,ağlamak..
Özdemir Asaf
Okur Takip Önerileri
her hikayedeki her karakter,iyiyle kötü,doğruyla yanlış arasında gidip gelebilirdi.ama farkı görebilenler iyi insanlardı.bütün suçu kabullenip hatayı itiraf etmek de zor ve tevazu gerektiren bir hareketti..
bazen burada oturup her şeyi izlerken,evrendeki en küçük toz zerresiymişim gibi hissediyorum.bir hiçmişim gibi..
kaybedecek ne kadar çok şeyin varsa,savaştığında o kadar cesursun demektir..
gerçek bir umutsuz trajedisini asla unutmaz..
yaşam ona bütün tohumları ve tomurcukları kıran bir dolu sağanağı gibi geldi..
dünyanın geri kalanı uyurken uyanık olmanın büyüleyici bir tarafı vardı.sanki onların bilmediği bir şeyi biliyormuşum gibi..
her pencerenin ardında bir alınyazısının beklediğini,her kapının bir yaşantıya açıldığını hissettim yine-gözlerimi yaşartacak kadar beni mutlu eden bir duyguydu bu;bu dünyanın çeşitliliği her yerdeydi ve böceklerin ateşli parıltıyla çürümeleri gibi en sefil köşe bile önceden belirlenmiş olaylarla doluydu..
bir de hakikati içlerinde taşıyıp da kelimelere dökmeyenler var..
