Klasik olmayı çok rahat bir şekilde hak eden ve oldukça etkileyici bir eser.
Oscar Wilde'ın 
De Profundis ve 
Mutlu Prens gibi eserlerini okumuş ve tarzını gayet beğenmiştim. Bazen lafı uzatmayı seven bu yazarı okumak haddiden uzun metinleri sevmesem de benim için gayet keyifliydi. Dorian Gray'in Portresi de oldukça hoş bir okuma deneyimi sundu bana.
Sanatın en kabataslak tanımlarından birine göre sanat, hayatın bir yansımasıdır. Oscar Wilde'a bu konu üzerine eğilmiş romanında. Oldukça güzel bir yüze sahip olan genç bir delikanlıyla yolları kesişen bir ressamın ortaya koyduğu portre ile başlıyor hikaye. Hem sanatçının hem de Dorian'ın hayatını kökünden değiştiren bu portre üzerinden akan diyaloglar ve olaylarla beraber oldukça zengin bir metin okuyoruz. Sanat, toplum ve insan hakkında düşüncelerini dile getiren Oscar Wilde'ın biraz daha şeffaf olmasını isterdim. Kitabın pek çok yerinde ortaya bir laf atıp kaçıyor ve bu laflara inanmamızı bekliyor. Düşüncelerinin altını doldurması benim için daha iyi olurdu.
Metin oldukça akıcı lakin sade değil. Süslü sözleri sevdiği her halinden belli olan yazarın bu tarzı benim gibi bir sadelik meraklısını nedense rahatsız etmedi. Kelime oyunlarının dozunda kullanılmasına bağlıyorum bunu.
Dorian Gray'in Portresi genel anlamda kolay okunan bir metin olsa da kitabın son kısımları bana gereksiz geldi. Roman bitmeden şunları ekleyeyim dercesine bir tavır sezdim. Son bölümlerde hikaye kendini topluyor ancak bu sefer de işler aceleye getirilmiş gibi. Son kısımların daha titiz bir şekilde yazılmasını yeğlerdim.
Mutlu Prens
Her ne kadar çocuklar için yazılmış olsa da yazar, "çocuksu yetilerini koruyan" herkese hitap ettiğini söylüyor ki gerçekten de öyle. Bencillik, duyarsızlık ve kibir gibi konuları ele alıyor. Her bölümde duygularımı uyandırmayı başardı. Güzel bir kitap :) Mutlu Prens
