Haziranda yaprak dökenlere selam olsun...
Ahmed Arif 2 Haziran 1991
Orhan Kemal 2 Haziran1970
Nazım Hikmet 3Haziran. 1963
Haziranda ölmek zor...
Saygı ve özlemle..
vakit hızla ilerliyor gece yarılarına yaklaşıyoruz
ayrılık masanın üstündeydi kahve bardağınla limonatamın
arasında
onu oraya sen koydun
bir taş kuyunun dibindeki suydu
bakıyorum eğilip
bir koca kişi gülümsüyor bir buluta belli belirsiz
sesleniyorum
seni yitirmiş geri dönüyor sesimin yankıları
ayrılık masanın üstündeydi cıgara paketinde
gözlüklü
Bakmayın siz benim kuru bir yaprak gibi sallandığıma...
Köküm sağlamdır sarsılsam da kopmam dalımdan...
...
İçimde kıyametler kopsa da.
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından! !
Bu dünyadan Nazım Hikmet geçti.
#3haziran
“Yüreğini vermeli insan.
Sıktığı ele,
kucakladığı dosta,
dokunduğu omuza,
gülümsediği yüze,
baktığı göze,
dinlediği söze..
Çünkü verdiğimiz kadar alacağız bu dünyadan..
Yani ektiğimiz kadar biçeceğiz.
Sonra ‘hepsi benim’ diyebileceğimiz,
ama sadece yürekten verdiğimiz kadar...
Bir umut ışığı olduğumuz kadar.
Bir gönül dolusu insanlık paylaştığımız kadar.. Ne eksik, ne fazla;
sadece hakettiğimiz kadar!..”
Meydan yerinde kampana vurdu.
Nerdeyse koğuşların kapıları kapanır.
Bu sefer hapislik uzun sürdü biraz:
8 yıl…
Yaşamak ümitli bir iştir, sevgilim.
Yaşamak: Seni sevmek gibi ciddi bir iştir.
Nazım Hikmet
#3haziran