Cengiz Aytmatov, Sarı Özek bozkırına götürüyor bu hikayede bizi. Bir gün 410 sayfada bir ömür olarak nasıl anlatılır tam olarak bunu gösteriyor bize. Sanırım bu kitabı bu denli kaliteli yapan da bu kurgu. Bozkırı, ayazı, kavurucu sıcağı o kadar iyi tasvir ediyor ki adeta karakterlerle birlikte üşüyüp, terliyorsunuz. Eserde en çok sevdiğim şey ise karakterlerin gerçekçiliği. Her bir karakterden ayrı ayrı o kadar etkilendim ki, bu insanlar gerçek olmalı dedi bir yanım sürekli.
Konusuna kısaca değinecek olursak; demiryolu işçisi Kazangap'ın vefatı ile "Boranlı Yedigey" Kazangap'ı defnetmek amacı ile Sarı Özek bozkırında yola çıkıyor ve bu yolculuk boyunca bir çok hayattan kesitler sunuyor. Savaşın kanlı yüzünün yanında bir çok hayata acı izler bırakmasını gözler önüne seriyor ve bunun yanında "Mankurt" kavramına efsanevi bir biçimde yaklaşıyor. Karakterlerin özellikleri ile vefa, dostluk gibi kavramları, ülkedeki kültürel yozlaşmanın etkilerini çok ince bir şekilde veriyor. Bu konuların yanında, Sarı Özek bozkırının dibinde olan bir uzay üssünde, bambaşka olaylar cereyan ederken an geliyor insanlığınızı an geliyor insanlığı sorguluyorsunuz.
Kitapla ilgili tek eleştirim sonunun eksikliği diyebilirim. Fakat çevirmenin notunda da belirtildiği gibi o dönemde son bölümün yayınlanmasına izin verilmemesi bu eksikliğin sebebi olabilir.
Laetitia Colombani 'ne ait 
Saç Örgüsü kitabı ile geldim.
Kitabı yeni keşfettiğimi söyleyebilirim ve kesinlikle kitaplığımda bulunması gereken bir kitap. Şuan pdf okuyorum da :(
İnceleme çok uzun olacak, baştan uyarmak isterim. :)
3 kadın, 3 kıta ve 3 hayatta kalma savaşı.
Tek tek anlatacağım, kitapta
