Seni tanıdığım her an , yeni kıtalar keşfediyorum. Dünyanın bütün kirinden , kibrinden uzak kıtalar.
Sayfa 21Kitabı okudu
Kendi derinliklerimizde nasıl da küçülüyorduk günden güne? Belirsizliğin ve bilinmezliğin koridorlarında kaybolmaktan korkuyorduk.
Sayfa 12Kitabı okudu
Bazı kimsesizlikler gelir geçer, bazıları yüreğe bir kor gibi oturur, bazı kimsesizlikler bir ömür sürer.
Sayfa 5Kitabı okudu
Erken anladım, umursamazların acımasızlığını
Tuttum kalbimi elinden, oturttum karşıma
Aklımla sevdim, aklını başına al, dedim
Ümit edeceğime kalkıp yol aldım, yol oldum
Yalın ve yalnızdım, yalnızları gördüm
Sayfa 2Kitabı okudu
Ey iki adımlık yerküre
Senin bütün arka bahçelerini gördüm ben!
Sayfa 2Kitabı okudu
1750'de, İngiltere'deki ortalama bir insan, çalışmak için günde sadece 800 kaloriye sahipti; Fransa'da ise bunun yarısından biraz fazlaydı. Bu nedenle en yetersiz beslenen yüzde 20'lik kesim, günde yalnızca birkaç saat yavaş yavaş yürüyüş yapmaya yetebilecek kadar enerjiye sahipti. Küçük bedenler daha az yiyeceğe ihtiyaç duyar. Bugün tipik bir erkek 1.77 cm boyunda ve 78 kg ağırlığındadır. Böyle bir vücut, herhangi bir iş yapmadan sadece kilosunu korumak için günde 2280 kaloriye ihtiyaç duyar.
250 yıl önce bu kadar büyük bir insan açlıktan ölürdü. O zamanlar mevcut olan yetersiz gıda kaynakları, gıda alımının bir parçası olan parazit ve ishal enfeksiyonlarının yanı sıra, insanların küçük ve zayıf olması gerektiği anlamına geliyordu. Çocuklukta ve anne karnında sürekli yiyecek eksikliği, küçük yetişkin bedenleriyle sonuçlandı. Küçük bedenler daha az yiyeceğe ihtiyaç duyuyordu ve bu nedenle açlığı önleyebilirdi. 1750'de Avrupalılar modern standartlara göre ciddi şekilde bodurdu. Örneğin, 1705'te ortalama
bir Fransız, 1.61 cm boyunda (5 ft 3 inç), 46 kg ağırlığında ve 18'lik bir Vücut Kitle Endeksi'ne sahipti; bu, şimdi endişe verici derecede düşük olduğunu düşüneceğimiz bir değerdi. 1967'de Fransızlar ortalama 12 cm daha uzun (5 ft 10 inçe ulaşan) ve 27 kg daha ağırdı. İnsanlar artık 200 yıl öncesine kıyasla yüzde 50 daha büyük bedenlere sahipler.
Sayfa 228 - Beyaz Baykuş yayınevi
... hayatımızın kısacıklığı ve kendimizin biricikliği farkındalığı ile yaşamalıyız bu hayatı!
İnsan kafasının içindeki seslerden, dışarıdaki sesleri artırarak kurtulamaz; kendi dilini çözmekten başka çaresi yoktur insanın.