Ahmed Arif'in, Leyla Erbil'e yazdığı mektuptan bir bölüm
" En çok da en ilkte leylasın bana..bir umudum,dünya gözüm,dikili ağacımsın.Uçan kuşum,akan suyumsun.
Bin yıl,bahar içre ömrünü sürsün ,
seni doğuran ana" 5 MAYIS 1954 BİSMİL
AHMET ARİF'TEN LEYLA ERBiL'E MEKTUPLAR SAYFA 3
5 Mayıs 1954 - Bismil
Bana bu kudreti verdiğin,beni ben ettiğin için sana teşekkür etmek,galiba pek resmî kaçar.
Sayfa 4 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları
5 Mayıs 1954 Bismil
Leylâ, Zalim Leylâ!
Bu, benimki dördüncü. Oysaki senden bir tek mektup aldım. O belâlı ve korkunç ilk mektubun, yani 4-1, ben mağlubum...
5 Mayıs 1954, Bismil
Benim aziz Leylâm, sevgili belâm,
Gözlerinden öperim. O güzel burnuna yıldızlarca öpücük....Bana yaz! Ben daha buradayım.
Kendine iyi bak. Bir daha hiç bir ana doğurmaz seni..
22 Mayıs 1954
Bismil
Leylâm, Merhametsiz Ömrüm,
Suskun, uzanmış, seni yaşıyorum. Hastalığım grafikte birdenbire yükseldi. Doktorsuz, eczanesiz, sıhhiyesiz, Allah’ın belası bir köydeyim. Aileme, gözleri görmez olmuş anama yalan söylüyorum. Hastalığımı anlatamıyorum. 140 liraya 5 kişi geçiniyorlar. Ben de cabası... Bu korkunç kaos içinde sen, yeşil ve derin huzur, kafamdasın. Kurtuluşumu, her şeyimi, dünyayı sevmemi sana bağladım, sana borçluyum.
Sayfa 12Kitabı okudu