belki de, diye düşündü, hâlâ bütün bunların dışında bir oyuna girişebilirim, duyguların ve isteklerin sınırında bir şey,
Kimse onu terk etmediği için terkedilmişlik bile olmayan bir şey içinde kaybolmuş...
... bununla birlikte 62 Maket Seti'nde okurun etkin katılımına ilişkin beklenti bir derece daha fazlaydı. Bu romanda dili kalıplarından çıkarma, basmakalıp yapıları ortadan kaldırma ve kurgunun doğasını değiştirmekten başlayıp Steinvari deneyselliğe uzanan yeni anlatım yollarının taşlarını döşeme isteğinin yanı sıra soyutun en üst düzeydeki anlatımının peşinden giden bir formülle karşı karşıyayız..
Ne yazık ki kısa bir süre sonra üçünden biri geleneksel davranacak, söylenmesi gereken şeyi söyleyecek, o yapay salaklığa saplanacak, terk edecek veya dönecek veya bir hata yapacak veya ağlayacak veya kendini öldürecek veya kendini feda edecek veya kendini idare edecek veya başka birine âşık olacak veya ona Guggenheim bursu verecekler, o büyük rutinin kıvrımlarından herhangi biri...
Bana bakın, rüyamda bir meydandaydım ve yerde bir kalp buldum. Eğilip aldım, atıyordu, bir insan kalbiydi ve atıyordu, sonra onu çeşmeye götürüp elimden geldiğince yıkadım, çünkü üzerine yapraklar ve tozlar yapışmıştı ve onu Rue de l'Abbaye'deki polis karakoluna götürdüm. Hepsi düzmece, der Marrast. Onu yıkadın ama sonra saygısızca eski bir gazeteye sarıp ceketinin cebine koydun. Nasıl ceketine koysun ki üzerinde sadece gömlek vardı, der Juan. Ceketim vardı, der Polanco ve kalbi karakola götürdüm ve bana bir makbuz verdiler ki bu rüyanın en acayip bölümüydü. Onu onlara vermedin, der Tell, onu evine götürüp altın sürgülü dolabına sakladığını gördük. Altın sürgülü Polanco'yu bir gözünüzün önüne getirsenize, diyerek güler Calac nezaketsizce. Kalbi karakola götürdüm, der Polanco. Olabilir, der Nicole, ama ikincisiydi herhalde çünkü en az iki tane bulduğunu gayet iyi biliyoruz.
Bir kez daha hakkım olmadan dahil etmiştim onu hayalimde, onca mesafenin, suskunluğun tesellisi olsun diye.