Şehit mektuplarını okuyorum da, şunu çok net hissediyorum. Bizim vatanımızın evlatları annesini sokağa atmayan, babasına sesini bir kez olsun yükseltmeyen, eşine sadakati ile dikkat çeken, insana şiddetin her türlüsüne uzak olan, savaşa katılma sebebi ise yalnızca vatanını korumak olan temiz çocuklar. Kadını, çocuğu, anne ve babayı öldüren caniler bizim öz evlatlarımız değil.
7 Şubat 2018 tarihinde Suriye’nin Afrin bölgesinde hain teröristlerin saldırısı sonucu şehit olan Piyade Astsubay Kıdemli Çavuş Ömer Bilal Akpınar, tim komutanı olan ve aynı saldırıda yaralanarak tedavi altına alınan silah arkadaşına verdiği 10 Ocak 2018 tarihli mektubunda şunları yazdı:
"Nur’a söyleyin ben ona doyamadım. Ama eğer gidersem hakkını helal etsin. Üzülmesin, öbür tarafta birbirimize kavuşacağız İnşallah. Beraber planladığımız gezilecek yerleri gezsin, benim yasımı tutmakla ömür geçirmesin. Aileme iyi baksın. Beni Safranbolu’ya gömsünler kardeşim.
Babamlara söyleyin devletin bağladığı aylığın yüzde 10’unu yine Zehra teyzenin oraya versinler. Hakkınızı helal edin.“