Bir kış gecesi, tan yeri ağarmaya yüz tutmuş.
Aylardan Aralık.
Bir kadın çığlıklar içinde can çekişiyor, dişlerinin arasına sıkıştırılmış bir havlu, elleri çarşafları kavramış.
Kan, ter, acı ve gözyaşı...
Acı dayanılmaz ama dayanıyor işte.
Canından can çıkıyor rahmini parçalayarak, canından can gidiyor.
Bir oğlan çocuğu, 9 aydır karnında taşıdığı, ilk göz ağrısı.
Bu yükü bedeninden indirmek ve onu artık dünyaya devretmek için tüm çabasını sarf ediyor.
Dünya hiç bir zaman annesi kadar sabırlı ve müşfik olmayacak bu yük için.
Oğlan çocuğu da annesinin rahminde ki o huzuru bir daha hiç bulamayacak yaşadığı müddetçe.
Ozan...
Hoş geldi, hoş buldu ama hoş kalmayacak.