şimdi yoksun
seni düşünebilirim artık
tutar ellerini öperim uzun uzun
kimseler ayıplayamaz beni
yokluğunda seni nasıl sevdiğimi anlayamazlar
işte gözlerin işte dudakların
senin olan ne varsa karşımda duruyor
ayaklarını dilediğim yere götürebiliyorum artık
sevdiğim şarkıları söyletiyorum dudaklarına
ve hoyrat ellerimle seni
her gün biraz daha güzelleştiriyorum
bütün resimler sana benziyor
hayret
Neden yaftalanır ki insan? Neden bir kalıba sokulmak istenir? Beşeriz, kusursuz değiliz hiçbirimiz..Kendince yararlı ve keyifli bulduğu şeyleri yapan insanı niye yargılar dururuz? Profilindeki fotoğraftan, yaptığı yorumlara kadar niye küstahça mesajlarla rahatsız edilir ki insan? Herkes temelde kendi öz yaşamından sorumlu değil mi? Tabiatım ve mesleğim gereği insana değer veren biri olmama rağmen şu platformda ciddi yorgunlukla ve çirkin ithamlarla sınandım. Muhtemel ki bunun kadını erkeği yok, pek çoğunuz yaşadınız. İlk ve son kez açıklama gereği duyarak yazacağım şudur ki; kimseden üstün değilim, kimseyle yarış içinde değilimve hiçbir menfi arayışın içinde (ahlaksız menfaatler de dahil) değilim. Maksadım geliştiğim ilgi ve bilgilerle, yaşam boyu eğitim bakış açısıyla karşılıklı, birlikte ilerleme sağlayabilmek. Meselenin özü kibarlık da iyi niyet de hala beş para etmeyen şeyler olmaya devam ediyor. Fakat benim kendime saygım da "birilerine" benzemeyi kabul etmiyor. Bu düsturla dikkate alınmak isterim. Kadın- erkek diye ayırmadansadece dinginlik ve saygı rica ediyorum.
Ömrümüzü neyin uğruna tükettiğimiz suali bize uğruna yaşanılacak şeyler olduğu bilinci getirebilir. Bu bilinçle yapılacak çok şey var.
İsmet Özel, 8 Şevval 1445 (17 Nisan 2024)