İnsan, uygarlığın gelişim süreci içinde çevresindeki hayvanları egemenliği altına alarak onların efendisi konumuna yükselmişti. Ama bu egemenlikle yetinmeyerek kendisiyle hayvanlar arasında bir uçurum açtı, hayvanlarda da bir aklın bulunduğunu yadsıdı, kendisine ölümsüz bir ruh bağışladı...
Sayfa 96Kitabı okudu
Bizim en üstün erdemlerimiz, tepkisel oluşumlar ve yüceltmeler gibi en kötü yatkınlıkların zemini üzerinde filizlenip yeşermiştir.
Sayfa 90 - Cem yayınlarıKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
Neyzen İbrahim Dede neyine el atıp onu öptüğünde dergâhtakiler düğün bayram ederler, o bir besmele çekip neyini üflemeye başladığında kendilerinden geçerler, coşarlar ve mest olurlardı. Ama ne yazık ki, bu şeyh bilerek, ney üflerken ya bir perdeyi azıcık pes veya tiz çalar ya da bir sesi fazlaca uzatır, yani mutlaka bir, tek bir hata yapardı. Kendisine, “Erenler, zîrgûleyi biraz dikçe üflediniz!” veya “Peşrevin ikinci hânesinde bir ara usûlü kaybeder gibi oldunuz!” diyenlere dâima şu cevabı verirdi:
“Kusur benim imzamdır.” Ardından, şunu söylemeyi de ihmâl etmezdi:
“Kusur benim imzamdır. Bir ismim olduğu sürece bir kusurum da olacak ve olmalı.”
Sayfa 140Kitabı okudu
