🥀
"Bugün öldün Ablacığım. (07.11.2023)
Çiçektin sen,
hayatın soğuk ikliminde titreyerek,
koparılmayı bekleyen.
Bugün seni sordum
irkildi toprak, utandı kefen
ölümü yakından gördüm, büyüdüm.
Gözyaşımdır şimdi yağmuru sürükleyen."
😔😭😢
Yılların omuzlarıma yüklediği yük, kimi zaman ağır, kimi zaman hafif... Ama her yeni yaş, yeni bir serüvene yelken açmanın heyecanını taşır. Belki de en büyük bilgelik, yolun her adımında öğrenci kalabilmektir.
Bugün, geçmişin izleri ve geleceğin belirsizliğinde, kendime bir söz veriyorum. Her hatıra, her kahkaha, her gözyaşı, benliğimi işleyen bir nakış gibi. Bu yaşı, yeni başlangıçlar için, kırık parçaları onarmak ve içimdeki çocuğu yaşatmak için kutlayacağım.
Bugün, bir yıl daha yaş alırken, belki biraz da daha gençleşmenin, hayata sımsıkı sarılmanın vakti. Kendimi, sevdiklerimi ve beni ben yapan her hatırayı kucaklıyorum. İşte o yüzden bu yeni yaşı kutlarken, acemiliğin verdiği tazeliği, yaşamın her anında hissedeceğim.
Ahmet Taş ,bir yıl daha büyüdü; ama ruhu, hep o ilk günkü gibi merakla dolu... 🍰🚬🫴🏻
“Peki neredeydi bu Ben, bu öz, bu en son nesne? Et değil bu, kemik değildi, düşünme değil, bilinç değildi, böyle diyordu bilgelerin bilgeleri. Nerede, peki neredeydi o zaman?”