Hayat telafiyle beslenir ve sökülüp yeniden örülmenin, dinlenip yeniden yürümenin, silinip yeniden çizilmenin ahengiyle rengini bulur.
Sayfa 52
O ölüm kargaşası. Neden insanlar birbirlerini öldürüyordu? Ölüm, sonunda kendiliğinden geleceği halde insanlar neden ölüme koşuyordu? O nasıl olsa gelecekti. Onu daha erken istediklerinde, felaketlerin olasılığı, intiharların umutsuzluğu vardı. Onu daha geç istediklerinde yataklara yatıp yolunu bekleyebilirlerdi. Ama öldürmek niye? Yıkmak, yıkmak, yerle bir etmek niye? Kötü insanların kalplerinde ne gibi kötü bir öz tomurcuklanıyordu? Kardeş kardeşi öldürüyordu. Orada burada insanlar, her ne pahasına olursa olsun, özellikle de hayatları pahasına birbirlerini sömürüyorlardı. Birbirlerini yok ediyorlardı, kılıçlarla, bombalarla, kurşunlarla… Kentler yerle bir oluyordu. Gemiler torpilleniyordu… Nefretlerin Kadını: atom bombası.
Sayfa 182
Reader Follow Recommendations
Dünyayı olduğu gibi kabul ediyordu. İnsanlar iyi ya da kötü olabilirlerdi; onları yargılamıyordu. Hiç kimsenin, koşullarını zorlayarak, hep iyi olmasını beklemiyordu. Her şey içten geldiği gibi olmalıydı. İnsanlar doğuştan iyi olabildikleri gibi içtenlikle kötü de olabilirlerdi. Onun dağıtmayı bildiği iyilik ise, ölçülmüş ya da seçilmiş değildi.
Sayfa 50
Hayat hikayedir ve bir insanı sevmek, onun hikayesini sevmektir.
Martin Heidegger
Sayfa 451
