Ahmet Balaban
@AhmetBalaban
Ömür Yarım kitabının yazarı olan Ahmet Balaban 13 Mayıs 1996 Tarihinde Çankırı'da dünyaya geldi.
Yazar
Çankırı
Çankırı
49 reader point
Joined on April 2015
Öyle bir fırtına çıktı ki gidişinden sonra.
‘’Ayazın soğukluğu değil de, senin yokluğun üşüttü kalbimi be kadın.’’
(Değer bilmezlere)
İlla toprak altına mı girmek gerekir değerimizi anlamanız için.İlla canımızın yanması mı gerekir değerli olduğumuzu hissetmek için.İlla sessiz kalmak mı gerek, ''Nasılsın,neyin var.'' cümlesini duymak için.
Hiçbir şeye geç kalmayın..
Yarın bunu söylemek için geç olabilir.Sevdiğiniz insanlara,önemsediğiniz,değer verdiğiniz insanlara daha çok ilgi gösterin.Onlar kırıldıklarını çok belli ederler.
Susuşundan,gözlerini kaçırışından, en önemlisi de yüzünde ki o güzel gülümsemesi kaybolduğunda anlayabilirsiniz.Bu hayat birbirimizi üzmek için değil.Barış için,aşk için,sevgi için var.Birbirimizi sevelim.(Hayat sevince güzel.)
Öncelikle pişman olabileceğimiz şeyleri yapmaktan vazgeçelim.Aşk dolu,sevgi dolu olalım.Düşünsenize, birisinin gülümseme sebebi olduğunuzu?Bu sizi mutlu etmez mi?Ayrıca bu sizinde yüreğinizin güzelliğini ortaya koyar.
Ve ayrıca yalnız kalmaktan korkmayın!
Vardır Allah'ın bir bildiği.Doğru yerde,doğru zamanda belki en hayırlısı çıkacak karşına.
Bunu bilebilir misin ki?Hiçbir zaman isyan etme.
Şükr'etmesini bil.Aç ellerini Allah'a dua et.O seni görüyor,duyuyor.
''Bunları ben size diyorum,ama bana bunları söyleyecek daha doğrusu söyleyebilecek bir arkadaşım yok.''
Siz siz olun,kendiniz olmaktan vazgeçmeyin.Açın ellerinizi,dua edin Yaradan'a... Son olarak; Kimseyi kırmayın şu fani dünyada, ne demiş; Mevlana
(Kırdığın yerden,kırılacaksın.)
''Kendim diye söylemiyorum, çok güzel unutmuş gibi yaparım.''
Reader Follow Recommendations
Sensizlik denilen meret tıpkı hiç yüzmeyi bilmeyen birinin suya ilk girmesi gibi bir şey, boğulmamak için ne kadar çırpınsa da, su onu içine çeker.
Ve bende bu haldeyim. Ne zaman gözlerini görsem, sanki okyanusun derin sularında boğuluyorum. Ne kadar çırpınsam da, o gözlerin aklımdan çıkmıyor. İçinde ''Sen'' olan bir cümle ile savaşmaktan kurtulamıyorum.
Nasıl bir savaştır bu? Ortada sen yoksun, ama ben yokluğunla yarışıyorum.
Evet haklısın bu savaşın galibi sensin. Çünkü hiç yoksun, olsan da bir şey değiştirmez zaten. O gözlerine mağlup düşerim.
Ben beyaz bayrak atıyorum artık. Teslim oluyorum o güzel gözlerine ve gülüşüne.
Savaşsam da bir şey değişmeyecek zaten. Canı yanan, üzülen, kırılan, kırılmak mı? Paramparça olan taraf ben olacağım. Sensizlik denen meret ile savaşım bitti artık.
Namağlup sen kazandın.
Kaybettiğin tek şey sevmediğin birinin, o güzel aşk dolu sevgisi...
Üzülme... (Benim kadar sevilmeyeceksin)
Ben sana aşık olurum.
Seni de bana ederim ama.
Gel gör ki;
Heyecanlar,
Buluşmalar,
Sarılmalar,
Uykusuz geceler,
Güzel günler.
Ve sonra yine ayrılık...
Neyse hiç gerek yok bunlara.
Gel..
Çay demledim,
Çayıma şeker ol.
Sensiz çayın tadı yok...
Sen erkeksin abi.
Kıskanacaksın,
Kollayacaksın,
Sahipleneceksin,
Ona zarar verilmesini,
Mutsuz olmasını önleyeceksin.
Sonra gör bak.
Nasıl da mutlu ediyor seni,
Nasıl da gösteriyor sevgisini.
Görmezden gelin, belki canı yanar.
Geri gelir...
Ne zaman mutlu olmaya kalksam,
Otur diyor gururum otur.
Onca çektiğin acılar yetmedi mi?
Onu bunu bırak da,
Beni sevmeyi bırakma…
"Mesela sen beni bin kere kırdın,ama ben bir kere söylemedim."
Bir kızla tartışırken onun gözlerine iyi bakın.
Eğer gözleri doluyorsa üzmeyin onu.
Birazcık adam olun.
Sarılın...
"Seni sevmemeye" tövbe etsem.
Cayır cayır yanarım cehennemde biliyorum...
Ah o gülüşün yok mu o gülüşün.
Keşke yok olsaydı da,
yok olmasaydım...
