Yalnızlığın soğuk rüzgarlarında savrulmak, yaşamın en derin ve karanlık kuyularından birinde kaybolmanın hissidir. İnsanın içini kemiren sessizlik, çaresizlik ve anlamsızlıkla dolu bir labirentte yalnız başına dolaşmak gibidir. Her adım attığında, çevrendeki duvarlar daha da daralır ve umutsuzlukla boğuşurken içindeki kıvılcımı sönmemesi için zorlarlar. Gözlerin, uzaklarda bir ışık arar, umutla yanıp tutuşurken bazen o ışığın sadece bir yanılsama olduğunu fark etmek, yüreğini daha da derin bir karanlığa itebilir. Ancak, en karanlık zamanlarında bile içinde bir yerde bir umut ışığı parlar ve o ışığa doğru ilerlemek için gücünü toplarsın.Belki de yalnızlığın en büyük hediyesi, kendi içindeki gücü keşfetme ve yeniden doğma fırsatıdır; çünkü en derin karanlıklarda bile bir ışık vardır, ve o ışık senin kendi içindedir.
Ali Artürk