Herkesin bir hikayesi vardır. Bir an için yanağıma düşen yağmur tanesinin de bir hikayesi olduğunu ve onun yerinde olsam neler hissedeceğimi düşündüm. Yani, anlayacağınız bir yağmur tanesi oldum ve yazmaya başladım:
Merhaba, ben yağmur tanesi, size yeryüzüne düşme sebebimi anlatmak istiyorum. Yağmur tanesinin konuşmasına mı yoksa zaten yeryüzüne düşme sebebimi bildiğiniz için neden anlattığıma mı şaşıracaksınız, bilmiyorum. Bitkilere, hayvanlara ve insanlara sağladığım şeylerin fazlalığından bahsetmeyeceğim. Bilakis, ben suyum ve su olmasa evrende hiç bir canlı olamazdı. Allah bana hiçbir cansız varlığa vermediği kadar mana yükledi. Benim size anlatmak istediğim şey hiçbirinizin dikkat etmediği bir şey.
“Kendini bilen, Rabbini bilir.” Hadis-i Şerif
Gökyüzünde başlayan seyahatim sokaklara vardığında su birikintileri oluştururum. Bana bakar ve kendinizi görürsünüz. Bedeninizin dışında belki de en çok ihtiyacınız olan şeyleri sağlarım size. Size, sizi gösteririm. Size ayna olurum. Size o hadisi hatırlatmak için. Kendinizi, olmanız gereken şeyi hatırlatmak için. En son ne zaman baktınız aynaya ve sordunuz kendinize? “Ben neyim ve ne haldeyim?” “Nereye gidiyorum ve nasıl, ne zaman varacağım?” Ben sizin için yağarım ama siz kaçışır durursunuz etrafa. Ağaçlar bile ben yağarken kol kanat gerer, dokunmak ister bana. Olabildiğince onlara selam verir ve dokunacak insan görmeyince toprağa düşer yeni bedenime girerim. Ağaçlar, bitkiler, toprak ve uzaktan Özlem’le bakan yıldızlar, bana o kadar dokunmak isterken siz insanlar neden kaçıyorsunuz ? Ben yağmur tanesi. Allah sizi seviyor. Bende sizi seviyorum.
La Tahzen denilince benim aklıma bir Hicret’in öyküsü geliyor. Bizlerinde yapması gereken bir hicret. La tahzen. Üzülme. Nefsine vereceğin sevgiden Rabbine vereceğin sevgiye Hicret et. Çünkü dünya nefsini kontrol edemeyen insanlarla dolu. La tahzen. Çek borçlarından Hicret et. Çünkü Rabbine çok kulluk borcun var. Hicret ederken üzülme. Allah onun