#Okudumbitti
BİTTİ
YAZAR: STEFAN ZWEIG
YAYIN: DORLİON YAYINLARI
ÇEVİRİ: AYCAN ÖZÜPEK
Zweıg'in bugüne kadar okuduğum en uzun kitabı. Konusuna gelecek olursak geçirdiği bir rahatsızlık sebebiyle yürüme yetisini kaybeden Edith'in Hoffmiller olan tutkulu aşkını, Hoffmiller'ın sırf ona acımasından ileri gelen masum sevgisini Edith'in doktoru Kondor'un acıması sebebiyle görme engelli bir kadınla evlendiğinden, hayatını karısına ve hastalarına adamışlığını anlatmaktadır.
Yayın evinden dolayı biraz okumakta zorlansam da genel olarak konusu güzel bir kitap.
ALINTILAR
Yıllar sonra bugün bile masum hatamın nerede bitip kendi suçumun nerede başladığını bilemiyorum. Büyük ihtimalle de hiç bilmeyeceğim.
Bir şey yapmadığı halde Tanrı insana böyle vurduysa insan nasıl sakin kalabilir ki?
Hayal edilen dert değil insanı yıkan, mahveden; aslında sadece ruhun merhamet dolu gözleriyle gördüğü, ortak olduğu dertler insanı gerçekten sarsıyor.
İnsan ancak başkaları için de bir şey ifade ettiğini gördüğü zaman kendi varlığının anlamını ve nedenini kavrayabiliyor!
İçim dışım yalan oldu, kusacağım. Sabahtan akşama kadar beni yalanlarla besliyorlar.
İnsan mutlu olunca diğer insanların da mutlu olduğunu zannediyor.
Vicdan bildiği müddetçe hiçbir suç unutulmaz!
