Alonso Quijano

Geleneksel toplumlara göre gündelik hayatın bütün önemli eylemlerinin "ab origine" olarak tanrılar ya da kahramanlar tarafından ilham edildiğini eklememiz gerekir. İnsanlar bu örneksel ve aparadikmatik hareketleri sonsuzca yinelemekten başka bir şey yapmazlar.
Reklam
"Tanrıların işi en kutlu iştir ve temaşaya en layık olandır: İnsan işlerinden, mutluluğa en yakın olanı buna yaklaşandır." (Aristoteles, Nikomakheus'a Etik, 7178 b, 21); "mümkün olduğu kadar Tanrı'ya benzer olmak" (Platon Theaetetus, 1770 e); "haec hominis est perfectio, similtudo dei" (Aziz Thomas Aquinas).
Beşeri sanat eserleri tanrısal sanatın taklitleridir" (Aitareya Brahmana, V1, 27; bkz. Platon, Yasalar, 667-669; Politika, 306 d, vs.)

Reader Follow Recommendations

See All
Mücadele, çatışma ve savaşın çoğu zaman ayinsel bir nedeni ve bir görevi vardır. Klanın iki yarısı arasında bir karşıtlık ya da iki ilahın temsilcileri arasında bir mücadeledir (örneğin Mısır'da, Osiris ve Seth'i temsil eden iki grup arasındaki çatışma), her ne olursa olsun, her zaman kozmik ve tanrısal dramın bir bölümünü anar. Asla savaşı ya da düelloyu akılcı nedenlerle açıklayamayız.
Arkaik dünyanın "dindışı" etkinlikleri görmezden geldiğini söyleyebiliriz: Belli bir anlam içeren her hareket -avlanma, balık tutma, tarım, oyun, çatışma, cinsellik, vs.- bir şekilde kutsala katılır. Sadece mitsel anlamı olmayan, yani örnek modelleri olmayan etkinlikler "dindışı"dır. Dolayısıyla, sağlam ve amacı iyice belirlenmiş olan her etkinliğin arkaik dünya için bir ayin olduğunu söyleyebiliriz. Ama, bu etkinliklerin çoğu uzun bir kutsallıktan yoksunlaşma sürecine maruz kalıp modern toplumlarda "dindışı" etkinliklere dönüşmüşlerdir. Bunlardan biri örneğin danstır. Bütün danslar başlangıçta kutsaldı; başka bir deyişle, bunların insan-dışı bir modeli olmuştu.
Reklam
Reklam
4,903 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.