abdomov21
@Apok
İnsan, ilk kitabın yayımladığı günden itibaren maymun olmayı kesti ve onun üstesinden geldi. Maymun bu aşağılanmayı hiç unutmadı; ona bir kitap vermeyi deneyin, onu hemen berbat edecek, onu kirletecek ve onu parçalayacaktır.
Diyarbekir
893 okur puanı
Aralık 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Beni bir gün unutacaksan, bir gün bırakıp gideceksen, boşuna yorma derdi; boş yere mağaramdan çıkarma beni. Alışkanlıklarımı özellikle yalnızlığa alışkanlığımı kaybettirme boşuna. Tedirgin etme beni. Bu sefer geride bir şey bırakmadım. Tasımı tarağımı topladım geldim. Neyim var neyim yoksa ortaya döktüm. Beni bırakırsan sudan çıkmış balığa dönerim. Bir kere çavuş olduktan sonra bir daha amelelik yapamayan zavallı köylüye dönerim. Beni uyandır.
Bir kitap okudu
282 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Bir kitabı okumaya başladı
vardır ki, birden sonsuz bir uyumun varlığını duyumsarsınız; tümüyle ulaşılmış, elde edilmiş bir şey olarak. Dünyevi bir şey değil bu; böyle derken semavi bir şey olduğunu da söylemek istemiyorum; demek istediğim, dünyevi haliyle insanın buna dayanamayacağı... Dayanabilmesi için fiziksel olarak değişmesi ya da ölmesi gerek. Tartışılabilir hiçbir yanı olmayan apaçık bir duygu bu. Bir anda bütün doğayı duyumsuyorsunuz sanki: evet, bu gerçek. Tanrı’nın dünyayı yaratırken, her günün sonunda dediği gibi: “Evet, bu iyi, bu gerçek.” Bu... bir duygulanma değil, yalnızca bir sevinç belki. Hiçbir şeyi bağışlamıyorsunuz, çünkü bağışlanacak hiçbir şey yok. Aşk da değil bu, aşkın çok üstünde bir şey! En korkuncu da böylesine açık seçik ve... böylesine sevinç dolu olması. Beş saniyeden fazla sürse ruh buna dayanamaz, yok olur giderdi. Bu beş saniye içinde, uğruna tüm hayatımı vermeye değer bir hayat yaşıyorum ben. Bu duyguya on saniye dayanabilmek için fiziksel olarak değişmek gerekir
Yüz çevirdiklerim kimler ve nelerdi biliyor musun? Hayatın düşmanları; kendi bağımsızlıklarından korkan çağdışı liberaller; düşüncenin uşakları, kişilik ve özgürlük düşmanları; çürümüşlüğün, kokuşmuşluğun köhne vaizleri! Bunlarda ne vardı ki ne verebileceklerdi: morukluk, müthiş bir orta tabaka, en pespayesinden esnaf zihniyeti, en bayağısından yeteneksizlik, çekememezliğe dayanan bir eşitlik; kendini adam yerine koymayan, gururdan yoksun bir eşitlik; bir uşağın ya da bir doksan üç yılı Fransız’ının anladığı anlamda bir eşitlik... En önemlisi de her yanda rezillik, rezil birtakım insanlar, alçaklar!
Korktuğumuzdan değil; yalnızca bir kişi hareket eder, ötekiler piyon gibi kalırsa, o bir kişi yakayı ele verdiği anda kurtulan kimse kalmaz.”
— Yangını söndürüyor ekselansları.
— Olacak şey mi! Yangın zihinlerde, evlerin çatılarında değil.
Felaket kurbanlarının gözyaşları kurur ama kent gitti gider! Bunlar hep o dört, dört buçuk alçağın işi! Tutuklayın alçağı! Bir tek o suçlu!
Anlamak için neyiniz eksik ey güdük yaratıklar? Bilir misiniz ki İngilizsiz yapabilir insanlık, Almansız da yapabilir, Rus olmadan haydi haydi yapabilir, bilimsiz, ekmeksiz de yapabilir; bir tek güzellik olmadan yapamaz, çünkü dünyada yapacak şey kalmamış demektir güzellik yoksa. Bütün sır burada, bütün tarih de burada! Bilim bile güzellik olmadan bir an ayakta kalamaz! Orada gülüp duranlar, siz bunu biliyor muydunuz? Güzellik olmasa bönleşir, bir çivi bile bulamazdınız.
Ben yaşını başını almış bir ihtiyar olarak sizlere açıklamak isterim ki, hayatın özü eskiden nasılsa yine öyle, genç kuşaklarda bu canlı güç varlığını sürdürüyor. Günümüz gençliğinin duyduğu heyecan da, vaktiyle bizim duyduğumuz heyecan kadar tertemiz ve ışıl ışıl. Bir tek hedefler yer değiştirdi, bir güzelliğin yerini bir başka güzellik aldı! Hangisini daha güzel bulduğunuza siz karar vereceksiniz: Shakespeare mi yoksa bir çift çizme mi; Rafaello mu yoksa bir teneke gazyağı mı?