Sürekli "keşke ve bazen" diyerek yazmaya başlayan insanları düşünüyorum da, çok hata yapıp ardından pişman oldukları için keşke ve bazen ile başlıyorlar diye düşünmüyor değilim. İnsan geçmişe yönelik bir çok hatayı düzeltmek ister fakat geçmişin hiçbir zaman geri gelmeyeceğini bilir. Keşke deriz, kimi zaman... Kimi zaman da bazen diye başlarız. Bazen düşünüyorum da, keşke geçmişe donebilseydim, hatalarımdan ders cikartabilseydim. Ama geçmişin geçmişte kaldığını biliyorum, geleceğe odaklanmam gerektiğini de biliyorum. Geçmişten geleceğe bir adım atamıyorum. Aslında sürekli geleceğe doğru sürükleniyor, fakat yine geçmişte kalıyorum. Bir türlü geleceğe adım atamıyorum. Çareler üretmeye başlıyorum, çareleri düşünmekten geleceği düşünemiyorum. Anlıyorum ki: ne geçmiş, ne şimdi ki zaman , ne de gelecek, beni değistiremiyor. Değişimin zaman ve mekanla ilgili olmadığını anlıyorum. Değişimin benim içimde bir yerlerde olduğunu düşünüyorum. Kendi iç dünyama odaklanıyor ve tüm zamanları unutuyorum; Geçmişi de, geleceği de... Bir çok şeyin önemi kalmıyor! Bu dünyanın geçmiş ve geleceğinin pek de önemli olmadığını anlıyorum.