Cansu evcil tekrar paylaştı.
Eskiden benim yurdumdu gece
Şimdiyse zindanım.
Nereye gitsem, onun duvarlarına,
Soğuk parmaklıklarına çarpıyorum.
Ölümü arzulamaya başladım sonunda,
Ama ölüm, ölüm
Benzi arzulamıyor sanırım.
Çağırıyorum, kaçıyor benden,
Keşke savaşın olduğu yıl ölseydim...
Hayır, aslında çok daha önce ölmeliydim...
Yaşamının ne olacağını
Kendi kendine soran
O utangaç çocukken daha.
Şimdi fazlasıyla biliyorum
Neye benzediğini yaşamımın;
Fazlasıyla biliyorum
Yaşamıma neler ettiğimi.
Böyle olmasaydı keşke.
