İnsan yaşlandıkça kendi gençliğini arıyor ve küçük anılar budalaca mutluluklar yaşatıyor.
Ne adam kadını kendine çekmişti ne de kadın onu, bir fırtınadan kenetlenmişçesine birbirlerinin içine geçmişlerdi, birlikte ve iç içe dipsiz bir bilinmeze doğru düşüyorlardı ve oraya inmek tatlı ve bir o kadar da yakıcı bir şuursuzluktu.
Ama aşk, bir cenin gibi bedenin karanlıklarında acıyla dönüp durmaktan kurtulduğu, nefes ve dudak aracılığıyla kendini zikir ve itiraf edebildiği zaman gerçek aşktı.
Reader Follow Recommendations
Şehirlerin zekası, barındırdığı alimlerle, kütüphaneler, nakkaşlar ve medreselerle değil, karanlık sokaklarında binlerce yılda sinsice işlenmiş cinayetlerin çokluğuyla ölçülmeli. Bu mantıkla İstanbul’un bütün cihanın en zeki şehri olduğundan hiç şüphem yok.
Ben ben değilim, ben dediğim sensin hep.
Aşk mı insanı budala yapıyor, yoksa yalnızca budalalar mı aşık oluyor?
Nakış aklın sessizliği, gözün musikisidir.
Yine de ona Arap çöllerinde karın, burada olduğu gibi yalnızca Ayasofya Camii’ne değil, hatıralara da yağdığını anlattım.
İçinizde kalbinize nakşeylediğiniz bir sevgilinin yüzü yaşıyorsa eğer, dünya hala sizin evinizdir.
Resim hikayenin renklerle çiçeklenişidir.
Yalnızca aptallar masumdur.