"Dilerseniz çiçekleri alıp vazoya koyalım” diye gülümsedi annem.
"Gerek yok" dedim. Çiçekleri bir vazoya koyarsam bu çiçekler herkesin olur. Ama onların benim olmasını istedim.
Sevdiğim ne varsa,
Henüz veda ederken özlerdim
Ondandır bu yorgunluklarım
Dinlensem geçmez ki
Beklesem dinmez ki
Kavuşmak lazım bana
Vedasız bir dünya
Ümit içinde gelecek
Bir masa lazım bana
Karşımda sen gülecek.