Sait Köşk
@Aybebe
Her kitabı okumam. Eleştirmen değilim. Burada paylaştıklarım kitaplardan bende kalanlardır. Bilirim, kitapların her okuyucuda bıraktıkları farklıdır. Çünkü her insan biriciktir. Değişiktir. Kıymeti de buradan kaynaklanır.
Edebiyat Öğretmeni, Karavan Çocuk'ta Editör.
Marmara Üniversitesi, Fen Edebiyat Fakültesi, Türk Dili Ve Edebiyatı
İstanbul
Kahramanmaraş
1097 okur puanı
Ağustos 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Örtü âlemleri kuşatma sırrıydı. Kalp örtüye bürününce tekrar mecrasına akardı. Örtü kucaktı, topraktı. Örtü, hem gizlerdi hem âşikar ederdi; fakat bir erkeği en çok kadın kalbi örterdi.
Anne candı. Candan öteydi. Anne gözdü. Yokluğunda dünya görünmez olurdu. Annesizlik ise bir harlı közdü ki, ciğerler yakar, tutuştururdu. Dağdı anne, sırtını yasladığın. Güneşti, kucağında ısındığın. Arkadaştı… Sırdaştı… Yoldaştı anne. Evlat için her şeydi. Bir evlat ancak annesini yitirince çocukluktan çıkardı.
"Birinden umudu esirgemek," diyor "ondan soluduğu havayı esirgemektir."
Okur Takip Önerileri
Umut olmadan insan bir kabuktan farksızdır.
"Önemli olan sona ulaşmak değil," diyorum. "yolculuğun kendisi."
"Kitaplar sihirlidir." diye fısıldamıştı kulağıma. "Kelimeleri okumak o sihri etrafa saçar."
Feride sordu, "Güneş batıyor, fırsatlar gelip geçiyor. Sevdiklerin bir bir seni terk ediyor. Sermayen olan ömrün gün be gün tükeniyor. Farkında mısın?"
‘Elhamdülillahi Rabbil âlemîn,’ derken insan, bütün bir kâinatın şükrünü alır ve onları, onlar adına âlemlerin Rabbine sunar.
Her karanlığın sonunda bir aydınlık, her gecenin sonunda bir sabah, her korkunun sonunda bir selamet, her çilenin sonunda bir nimet! Bunu böylece bil. Her şeyden şüphe et, bundan etme. Kara gün kararıp kalmaz.
Sayfa 29Kitabı okudu
Sararmış otların arasında mini mini mavi bir çiçek gördü. Bir su damlasından daha da küçük. "Ne işi var burada." dedi. "Kim için, kime yararlı. Onu kim görecek, kimin işine yarayacak? Ne de güzel. Beyaz beyaz nakışlı. Bir çiçek, böyle bir çiçek olabilmek için ne göz nuru ister ne emek ister. De bakalım, kim yarattı, kim bu güzelliğe eriştirdi onu?"
Sayfa 22Kitabı okudu
İyi ki insanlar, kuş misali uça uça değil de, bir yerden bir yere kona, göçe gidiyorlar. Yol, düzen öğreniyorlar.
Sayfa 89Kitabı okudu
Allah, günahtan yüz çevirene karşı kullarına muhabbet verirmiş de günahtan yüz çevirdiği kadar da o kişinin kalbine, kendi muhabbeti ile aşkını koyarmış.
Gelin, taze muhacir… Bir tarafı hüzün, bir tarafı naz…
*Acı hep birileriyle teselli isterdi.
*Kalbinde yarası olmayanın Rabbine sılası olmaz.
*Kul yalnız kaldığı kadar yakındır Rabbine.
*Acıda kendini teselli etmek rıza makamıydı.
*Sükût, kalbin duasıydı.
Hayat en çok insanlarla ağırlaşır, darlaşır..." "Nasıl olur?" deriz "Bunu nasıl yapabilir bir insan?" Hele kötülük ummadığımız bir insansa bu. Buradaki anahtar kelime "insan"dır çünkü.
