İki hikayeden oluşan bu kitapta Stefan Zweig iki hikayede de savaş yüzünden etkilenip zarar gören masum iki insanı kaleme almış.
Bu kitabı ikinci okuyuşum ve ilk defa okuduğumda olduğu gibi beni yine derinden etkiledi. Özellikle Sahaf Mendel hikayesi beni çok duygulandırıyor böylesi mükemmel bir insanın barbar ve acımasız insanlar yüzünden yavaş yavaş yok oluşu beni çok üzüyor. Neyse kitap konusuna gelecek olursam;
'Kaçak' hikayesinde, kaçak bir asker olan Boris kimsenin dilini anlamadığı bir yabancıdır. Boris savaştan kaçarak yürüyerek, yüzerek evine ailesine ve çocuklarına kavuşmayı düşünürken kendisini bulanlar ve polis bunun kolay olmayacağının farkına varmaktadır. Ailesinin hasretine dayanamayan Boris'in ve umutlarının git gide yitirilmesi sonucu nasıl masum bir hayatın yok oluşunu okuyoruz.
'Sahaf Mendel' hikayesinde ise hayatını kitaplara adamış ekonomik bir beklentisi olmayan Mendel’i anlatmaktadır. Mendel, yaşadığı şehrin kitap üzerine ihtisas yapmış adamı olarak biliniyor. Mendel'in tek yaptığı evi gibi benimsediği dükkanda oturup, gazete okumadan, insanlarla diyalog kurmadan ve etrafında olup bitenden bihaber bir şekilde kitapların büyülü dünyasına gömülmek. Kitap kurtlarının hepsi Mendel'i tanıyor. Mendel, arayıp bulunamayan tüm kitapları bulup, basım yılı, yazar adı ve fiyatına kadar her şeyi bilen birisi. Kitap isterse dün çıkmış olsun onun için bu fark etmiyor. Kısaca kitaplar ondan sorulur. Fakat bir gün savaş patlak verir ve talihsiz bir nedenden dolayı Mendel evi gibi benimsediği yerden ve kitaplardan koparılır ve bir süre sonra geri döndüğünde ise artık kimse karşısında eski Mendel'i bulamaz.
