Zeze :
Son duraktaydım. Yaşlı bir amcanın sesiyle irkilmiştim. Yetmez mi bu kadar içine içine ağladığın. Susakaldım boğazım düğümlendi. Sahi hıçkırıklarla ağlamamak için, için içine ağlamak neydi? Bunu bilirler miydi? Yol boyunca ellerim gökyüzüne dokunmayı istedi. Bir yolculuktu bu. Sevgi arayışına bırakan acımasız bir yoldu aslında. Sarılmamıştım oysa bi kere bile gökyüzüne. Çok görülmüştü bu bana. Bir kez olsun kucağında yatırır mısın ne hale gelmiş benim yavrum der misin diye yıllarca bekleyen bir ruhtu benimkisi. Ama olmadı ,sonra çok ağladım yıllarca senin acına bir acıda kendi ellerimle, kendi kalbimle bir acıyı daha, ortak ettim. Ağlayıp durma denildi. Çocuksun denildi . Çocukluğumu yaşayamadığımı bilmeden denildi . Affeder miyim bilemem ama. Kalbim bir düğüm gibi. Kaç gece oldu saymayı unuttum ,yüzümü yakan yaşların yastığı ıslatışını. Kaç gece oldu baba sevgisine hasret yıllarımı yok sayışımı ,ben bile unuttum Zeze güçlü çocuk kahramanım,sevilmeden yaşayabilmek bile bir güçmüş ,öğrettiğin için teşekkürler... Sevgisizliğe rağmen güçlü kalabilen tüm çocukların anısına
Şeker PortakalıJosé Mauro de Vasconcelos · Can Yayınları · 2022232.5k okunma