Geçtiğimiz kırk gün, bugünü bekledim. Sabah uyandım, kendimi yokladim. Öğlen tekrar baktım. Kırkİnci ikindiyi beklerken kirkikindı yağmurları boşandı gözlerimden. Gecesini bekledim ve de gece yarısını. Hiçbir şey olmadı. Yalanınız batsın dedim. İçimde tek bir mum kalacaktı hani, peki ne, bu yürekteki bin dönümlük orman yangını?