"Bir insanın yalnızlığı yanında hiçbir insan kalmayınca başlamıyordu, kendi kendine de olsa konuşabilecek sözcükleri öldüğünde başlıyordu. O sözcüklerin kanı çekildiğinde ve ruhları onları terk ettiğinde başlıyordu."
Bora Abdo daha önce de kitaplarını okuduğum bir yazardı ve yine hayal kırıklığına uğratmadı beni. Bir tablonun romanını yazmak; hatta tablonun içindeki altı kişinin dehşetini, tablodaki masanın üzerindeki masal kitabıyla birlikte yazmak. Üstelik ustaca bir dil ve kurguyla. Çok yaratıcı.