Aysu Ahmadova
@AysuAhmadova
Ölüm herkesin ortak korkusuydu. Kimilerine yaşadıkları az gelirdi,kimilerine ise fazla ancak ölüm gelip onları bulduğunda,hepsinin tek bir ortak bahensi vardı: Daha çok erken.
P.S. Kitapları bir günde okumadım. Burayı yeni keşfettim.
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
416 syf.
8/10 puan verdi
Okur Takip Önerileri
Eriyorum...
"Shannon?"diye seslendi arkamdan. Kapıda duraksayıp ona bakmak için geri döndüm. "Efendim?"
"Teşekkürler,"derken mavi gözleri ruhumda delikler açıyordu.
"Ne için?"diye fısıldadım. Johnny gülümsedi, "Diğerleri gibi olmadığın için."
Sayfa 648
"Ben sevilecek biri değilim. Bu bir gerçek. Kısa ve öz."
"Bu saçmalık," diye homurdandı Johnny. "Sen sevilmeyecek biri değilsin."
"Saçmalık değil," diye karşı çıktım. "Sevilmeyecek biriyim."
"Ben seni seviyorum," dedi hiç tereddüt etmeden.
Eh, ben de sana aşığım, Johnny Kavanagh! Gidiyor olsan bile.
Aynı şekilde hissetmesen de.
Seni sevmek kalbimi kıracak olsa da.
Seni her şeyimle seviyorum.
Muhtemelen hep seveceğim
"Yüzüne ne oldu?"
Babam beni bir gazeteyle dövdü...
"Ah, önemli değil."
"Bana isim ver, ben de onun işini bitireyim."
"Ne... hayır! Ben iyiyim. Alerjim var."
"Benim de var. Pisliklere ve saçmalayanlara. Şimdi bana seni kimin ağlattığını söyle, ben de bunu düzelteyim."
Sayfa 263
O eve bir daha asla dönmek istemiyordum. Başka seçeneğim olmadığını ve geri dönmek zorunda kalacağımı bilmek kişiye özel bir cehennem biçimiydi. Hayatımda bir kez olsun kaçmak yerine sığınabileceğim güvenli bir yer istiyordum. O evde yavaş yavaş ölüyormuşum gibi hissediyordum. Kendi evimde. Sığınmam gereken yerde. Kendimi güvende hissetmem gereken yerde.
Sayfa 260
"İki buçuk yıl geriye gidip yaşamak zorunda kaldığım yerden her şeyi düzeltemesiniz. Gerçekten de bir özür bunu çözmez."
Sayfa 267
