Kazanamayacağınızı bildiğiniz halde ayaklanıyorsunuz. Başan umudunuz olmadığı halde savaşıyorsunuz. İstim üzerindesiniz, ama kaçmıyorsunuz. Bu bana çarpıcı geliyor. Büyüleyici bir tutarsızlığı var. Bir tür tiyatro bu, bir pandomim. Ölümün kaçınılmaz olduğunu bilmek, ama gene de dansa devam etmek, gene de başkaldırmak, gene de dilenciye ekmek vermek. İşte bu, olabilecek en saf özgürlüktür.