Okuman sebebim Freud'un bugüne kadar yazılmış en iyi roman demesi ve ne zaman yeni bir alana girsem daha önce oralarda şairlerin ve yazarların ayak izlerine rastlıyorum diyerek ilham kaynağını bize göstermiş olması.
Kitapta beni hayal kırıklığına uğratan. Stephen zweig de ki gibi muhteşem betimleme ve tasvirlerin en azından fiziksel olanlarının çok az olması aslında bu kadar az olmasına rağmen bu kadar başarılı olması da belki ayrıca özel olduğunun da göstergesidir.
Roma'nın özel kısmı ve kendini değerli yapan kısmı yazarın her karaktere savunduğu fikirler bakımından gerçekten en doğrusu oymuş gibi bir misyon yükleyebilmesi, yani kim konuşursa sanki o doğruyu söylüyormuş gibi bir hisse kapılıyorsunuz bu fikirler tamamen birbirine karşı olsa bile..
Ayrıca insanların nasıl düşündüğünü slında nasıl saçmaladık larını öyle güzel anlatıyor ki, abartıyor diyemiyorsunuz çünkü ikinize dönüp baktığınızda benzer şeyleri yaşamışsınız.
Ve en güzel ya da bana göre en sihir gibi diyebileceğim şey bir insanın fiziksel özelliklerinden sanki onun geçmiş yaşantılarının tüm etkisini ve tüm ruhsal bocalama ve karmaşa larını okuyabildiğine inandırıyor olması.
Bir de romanı okurken o dönemdeki sosyal ortamın umutsuzluğun ve fakirliğin insan psikolojisini nasıl etkilediğini iliklerinize kadar hissediyorsunuz.
Tabii ki tavsiye ederim 10/10
