...ve gerçek sevgilerin insana verdiği bir düş gücüyle, bu çocuk kendisiymiş gibi geldi ona; yüzü, kendi yüzüne dönüşüyor, giysisini kendisi giyiyor, çocuğun yüreği kendi göğsünde atıyordu sanki;
Sayfa 29Kitabı okudu
Belki de onun ışığıydı geceleri bataklıkların kıyılarında uçuşan; bulutları iten onun soluğu, çanları uyumlu kılan onun sesiydi.
Sayfa 28Kitabı okudu
Her zaman sessizdi, dimdikti, hareketleri ölçülüydü ve kendi kendine işleyen, tahtadan yapılmış bir kadına benziyordu.
Sayfa 17Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
