“Ne olursa olsun, her şeyin sonunda yalnız kalacağımı bilmek beni daha çok güçlendiriyor.”
Bu, onun son gayreti oldu; birden dizleri büküldü, bitkin bir halde kocaman bir taşın üzerine yığıldı, yüzünü ellerinin arasına alarak: " Ben bir canavarım " diye mırıldandı.
Sayfa 46
Cezasını bitirmek tam bir özgürlük sayılmazdı, evet, belki kürek mahkumiyetinden kurtulmuştu fakat geçmişi peşini bırakmayacaktı asla.
Okur Takip Önerileri
Yıllar geçtikçe, ruhu da kurumuştu, kalbi ve gözleri kupkuru olmuştu.
Toplam on dokuz yıl, 1796 yılında bir ekmek çaldığı için girdiği cezaevinden 1815 yılında çıktı.
"Mucizeler var, mesela birinin bakışları bile kalbinizi çiçek bahçesine çevirebilir."
Ölüyoruz işte. Yavaş yavaş ölüyoruz. Ama bazı günler farkında olmuyoruz bunun.
"Bunu da yaşamaya dayanamam" diyerek korktuğun her şeyi bir bir yaşayacak ve aslanlar gibi dayanacaksın.
Söyle, umutlar yine soldu mu?
Sarhoşken verilen sözler gibi kaybolduk mu?
Söyle, gerçekten seven oldu mu?
Ellerimi sımsıkı tutarken, bırakman doğru mu?