Kafamdan atamıyorum. Hep aklıma geliyor, hem de en tuhaf zamanlarda. Duştan çıkarken, sokakta yürürken, gece yatağıma yatarken; bilinçli olarak bir şey düşünmediğim zamanlarda.
Gece yarıları uykum bölünüyorsa,
Uyandıgımda ilk aklıma sen geliyorsan,
Düşlerim bile sana hasretle doluysa,
Ve yanıbaşımda bedenini arzuluyorsam,
Ellerini elime alıp simsiki tutmak istiyorsam,
Mavi pencereli bahçeli ev ve sen hayalimse,
Nereye baksam, gitsem aklımdaysan,
İsmin nefes gibi dilimden düşmüyorsa,
Söylesin gönül tabibi olan bu sevda'mıdır...
1Kul
Bu gece yıldızları göremedim. Bu, bana tuhaf bir hüzün verdi. Biliyor musun? Bizim ortak gördüğümüz yalnızca gökyüzüdür. Hergün aynı güneşe göz kırpıyoruz. Aynı yıldızlarda üşüyoruz.
Anımsıyor musun? Bir gece ne çok konuşmuştuk seninle. Sen sürekli bir şeyler anlatıyordun; birlikte gülüyorduk. Ama benim bir artım vardı: Sen ne kadar tatlı olduğunun farkında bile değildin.
Benim beklediğim aşk başka! O bütün mantıkların dışında, tarifi imkansız ve mahiyeti bilinmeyen bir şey. Sevmek ve hoşlanmak başka; istemek bütün ruhuyla, bütün vücuduyla, her şeyiyle istemek başka... Aşk bence bu istemektir. Mukavemet edilmez bir istemek!.
İşte sen can, ben vücut! Sen muhabbet, ben gönül! Sen güzellik, ben aşk! Sen güneş gibi yüzüne baktıkça gözlerimi yaş içinde bırakıyorsun. Ben gölge gibi, senin, yalniz senin ayağının altında sürünüyorum!
Sanki vücuduma alevden bir gömlek giydirdiler. Yanımdan gitsen canım vücudumdan çekilir. Çekildiğini her zerrem ayrı ayrı hisseder. Her tarafıma hafif bir titreme gelir. Gönlüm yerinden kopacak da arkadan koşacak gibi olur.