Korkak ve bundan ötürü sessiz gölgeler çöküyor du zamanın uygun yerlerine. Yeşil kazakları, çözümlü çözümsüz sorunlarıyla evlerine dönen insan gözlerine çöreklenmiş, mutsuz, inatçı karaltılardan uzak, çocukların ulaşamayacağı yere konmasına özen gösterilen bir akşam alacasına yaklaşıyordu her şey.
O, öbürü ve ben ,yorgun gülücüklerimizi, iç ceplerimize zulalamış dönerken yalnızlığımıza, bir kovalamacayı söyleşiyorduk önde biz, önde zaman ...
Sayfa 32 - Sel Yayıncılık
Reader Follow Recommendations
Beni alıp tekrar karnına soksan bile koruyamazsın artık anne!
Sayfa 119 - Doğan Kitap
